Od 21 marca 2005 r. Poniższa Petycja -  wariant ostateczny. Pierwszy wariant został wysłany do prokuratora generalnego w grudniu 2004 r.,  umieszczono go na stronie „Myśli o Rosji” 15 grudnia 2004 r.  Póżniej on został rozmieszczony na innych stronach, zarówno w prasie.

 

Krótka treść przekazania Petycji do Generalnej prokuratuy patrz w końcu.

 

Dodane 24 marca2005 r.: Zbieranie podpisów pod Petycją wciąż trwa. Osoby chętne podpisać Petycję, mogą skierować następne zdanie po rosyjsku «Poddierzhywaju Obrashenie 5000  w Gienieralnuju prokuraturu ot 20 marta 2005 г po woprosu jewrejskogo ekstriemizma» (Wspieram Petycję 5000 do Prokuratury Generalnej Rosji od 20 marca 2005 roku odnośnie żydowskiego ekstremizmu)  i swój podpis, t,j nazwisko, imie, + swój pełny adres na knv05@yandex.ru

 

Podpisy można wysyłać przez internet, trzeba wypełnić ankietę na http://www.russia-talk.com/rf/form-wbsi-pl.html

 

------------------------------

 

PETYCJA

Prokuratorowi Generalnemu Federacji Rosyjskiej W.W. Ustinowowi

Z powodu narastania represji (paragrafem.282 Kodeksu Karnego Rosji) wobec rosyjskich patriotów za „podżeganie do waśni na tle narodowościowym” wobec żydów

 

103793 Moskwa, ul. B. Dmitrowka, d. 15 A,

Generalna prokuratura RF

Ustinowowi W.W.

 

Szanowny Pan Prokurator generalny!

 

Ukryte oznaki ludobójstwa wobec rosyjskiego naroda i jego kultury, zmusiły nas zwócić się do Pana z tym podaniem. Część prawna Petycji została wymieniona w następnych punktach (pp 1-4). Kwestia poruszona przez nas jest pod „zakazem”, proponujemy nie ograniczać się suchimi i typowo prawnymi terminami, lecz opatrzeć je rozjaśniającym objaśnieniem treści tego zagadnienia i pokazać usprawiedliwione przyczyny naszego niepokoju.

 

18 grudnia 2003 roku prezydent RF  W.W.Putin pod czas telewizyjnej rozmowy z narodem nazwał liczby pokazujące państwową „walkę z ekstremizmem”: w 1999 zgodnie z par. 282 Kodeksu Karnego RF - „podżeganie do waśni na tle narodowościowym” skazano cztery osoby, w 2000 roku – dziesięć, a w 2003 roku wszczęto powyżej 60 spraw, po 20 skierowano akty oskarżenia. Wydano około 17-20 wyroków” (W.Putin: rozmowa z Rosją 18 grudnia 2003 r. Moskwa., 2003. str. 53). Przypuszczamy, że ta negatywna tendencja trwa nadal.

 

Znaczna większość tych spraw inicjuje się żydowskimi działaczami albo organizacjami oskarżającymi swoich rodaków o „antysemityzm”. Znaczna większość oskarżonych i skazanych pozycjonuje siebie jako rosyjscy patrioci. Obecnie do nich zaliczono znanego niezależnego polityka i publicystę , byłego ministra d/s wydawnictwa i prasy B.Mironowa.

 

Nie zaprzeczamy, że wypowiedzi  rosyjskich patriotów pod adresem żydowstwa czasem mają bardzo negatywne cechy, z nadmiarem emocji, nie do zaakceptowania w dyskusjach publicznych, co prez Sąd  traktowane jest jako ekstremizm. Natomiast w wyżej wymienionych procesach sądowych ani razu nie było rozpatrywano przyczyny tego zaostrzenia i źródła ekstremizmu w tym narodowościowym konflikcie.

 

Przecież sedno całej sprawy, które należy wyjaśnić organom śledztwa i sądu tkwi: czy są prawdziwe albo nie, te ostro negatywne  oceny żydowstwa rosyjskimi patriotami w tej istocie, do której to jest skierowana ta negacja? Jeżeli nie- wtedy rzec możemy o obrażeniu godności żydów i o podżeganie do waśni na tle narodowościowym. Jeżeli odpowiadają- więc te oceny są usprawiedliwione, mimo ich emocjanalności, bedą zakwalifikowane jako poniżające, rozgrzewające nieprzyjaźń i td. (Na przykład, nazwać pożądnego człowieka przestępcą- jest wobec niego obrażającym; ale nazwać  przestępcą ujawnionego przestępcę- jest to prawdziwa konstatacja faktu).

 

Poza tym, w tym konflikcie przedstawione są dwie strony (oskarżająca i oskarżona), należy wyjaśnić: jaka strona pierwsza rozpoczęła proces sądowy, a więc jest odpowiedzialna za niego, i czy są działania oskarżonych samoobroną przed agresywnymi działaniami strony oskarżającej?

 

Zapewniamy Pana Prokuratora generalnego, że względem tych kwestii na całym świeci istnjeje wielka ilość powszechnie uznanych faktów i źródeł, na podstawie których można niezaprzeczalnie wnioskować: negatywne oceny patriotami rosyjskimi typowych dla żydowstwa działań skierowanych przeciwko nieżydom są zgodne z rzeczywistością, przy czym te działania nie są przypadkowe, a nawet są zalecane talmudycznym judaizmem i są praktywowane od dwóch tysięcy lat. W ten sposób, inkryminowane patrionom wypowiedzi i publikacje przeciwko żydom w dużej większości przypadków są samoobroną, która nie zawsze bywa poprawna stylistycznie, ale jest usprawiedliwiona w swej istocie.

 

W podtwierdzenie naszego podania zwracamy Pana uwagę na oficjalnie wydaną w Moskwie przez Kongres Żydowskich Religijnych Organizacji i Stowarzyszeń w Rosji (KŻROOR) książkę „Kicur Szułchan Aruch”, wydaną licznymi nakładami. Jest to skrócone wydanie judaistycznego zbioru zasad  „ Szułchan aruch”, powstałego kilka stóleci temu na podstawie „Tałmuda” i obowiązującego do spełnienia aż do dziś dzień. We wstępie książki, wydanej w 1999 i 2001 latach kierownik komitetu wykonawczego KŻROOR rabin Zinowij Kogan  jawnie przyznaje się do:

„Rada redakcji KŻROOR postanowiła za koniczne jest omijanie w tym przełożeniu niektórych  galachicznych wskazówek..., umieszczenie których w wydaniu w języku rosyjskim może być odebrane przez społeczeństwo Rosji, nie będące wyznawcami judaizma, jako niesprowokowana obraza. Czytelnik, który zachce przeczytać książkę „Kicur Szułchan Aruch” w zakresie pełnym jest zaproszony do jeszywy, żeby studiować tę oraz inne święte księgi w oryginalu.”

 

To znaczy, jeden z liderów rosyjskiego żydowstwa przyznaje niektóre pozycje tego judaistycznego kodeksu obrażającymi dla nieżydowskiego społeczeństwa Rosji, lecz uważa za normalne zapraszać swoich rodaków do studiowania tych obraz w jeszywach- zydowskich szkołach, finansowanych m.in z budżetów teritorialnych oraz budżetu Państwa. Zresztą, nawet w tym wycenzurowanym wydaniu znajdziemy następne punkty:

 

- W „Prawie o służeni idolom” mówi się, że „figura złożona z dwuch skrzyżowanych pałek, którą cztą, jest zakazana w stosowaniu ”- to jest chrześcijaństwo należy do służenia idolom i wszystkie nakazy względem służących idolom („akumom”) dotyczą w Rosji (kraju przeważnie o wyznaniu prawosławnym) przede wszystkim prawosławnych chrześcijan (str.389).

 

-Nakaz w razie spotkania się z „domem służenia idolom” (t.j świątyni) trzeba wygłosić mu przekleństwo: „Dom dumnych wyrwie bóg”, a w razie zrójnowanej świątyni wykrzyknąć: „bóg zemsty przejawił się!”. Mało tego, dalej proponuje się jeszcze taki wariant nakazu: „niektórzy sądzą, ze chodzi o domy nieżydów, żyjących w pokoju i zamożności ” (str. 389-390).

 

-Zaliczanie nieżyda do ekstremistów (str. 47 i 48).

-Zakaz nauczania niezydów rzemiosłom (str. 390).

-„Żydówce nie warto pomagać nieżydówce przy porodzie”, poza przypadkami, „żeby nie wywołać wrogości do nas... lecz tylko za opłatę” (str. 390)

-„Jeżeli człowiek pożyczył pieniądze u nieżyda, a ten zmarł, on ma prawo nie płacić jego synowi, który nie zna dokładnie, czy pożyczał ten człowiek u jego ojca” (str.405).

-W rozrachunkach „jeżeli nieżyd sam się pomylił, jest dozwolone skorzystać z pomyłki” (str.406).

-„Zakaz oddawania żyda w ręce nieżyda, jeżeli chodzi o życie żyda albo o jego majątek; i nie ma znaczenia, czy to czyni się za pomocą jakiejś sprawy, czy też na słowach; zakazane jest kapować na żyda lub zdradzać miejsca, w którym jest schowany jego majątek ” (str.408)- koniecznie prosimy zwrócić uwagę: to dotyczy nakazu zachowania się żydów na procesie sądowym lub śledztwie.

 

-Oczywiście, judaizm w 13 swoich zasadach żąda oczekiwania żydowskiego wszechświatowego króla, który postawi żydów królować w świecie nad innymi narodami: „Bez wątpienia wierzę w przyjście Maszyacha, i chociaż on spóźnia się, ja mimo wszystko codzienniej będę na niego czekał” (str.485).- W nauce Cerkwi Prawosławnej i Kościoła Katolickiego ten oczekiwany właściciel świata utożsamia się z antychrystusem (diabłem), o którym nas uprzedzał Pan Jezus Chrystus, święty Paweł i święci Ojcowie Cerkwi i Kościoła. Jest to ważna i nieodłączna część prawosławnych i katolickich nauk o końcu historii.

 

We wstępie do tej książki kierownik komitetu wykonawczego KŻROOR rabin Kogan pisze, że „Tałmud jest nieprześcignionym pomnikiem żydowskiego geniusza”, a ten skrót jego moralności, „Kicur Szułchan Aruch”-  „jest podręcznikiem żydowskiej cywilizacji naszych czasów... Ta książka jest dla was zupełnie niezbędna. Możecie robić to co jest w niej napisane, i być pewnymi, że spełniliście  wolę boga .”

 

Natomiast główny rabin Rosji A.Szajewicz rzekł w przedmowie: „Zainteresowanie tą książką  przekroczyło nasze najśmialsze oczekiwania. Dostajemy od różnych ludzi w ciągu całego tego czasu ogrom podziękowań. Jeszcze większą ilość listów dostajemy z usilną prośbą pomóc nabyć te wydania”.

 

W ten sposób, to nie jest historyczny pomnik, lecz instrukcja do działania.

 

Sądzimy, że już na podstawie tego jednego oficjalnego żydowskiego wydania organy ścigania powinni według par.282 Kodeksu Karnego RF zabronić rozpowszechnienie tej religii, rozpalającej u żydowstwa nienawiść do innych „narodów Rosji”. To trzeba zrobić natychmiast, tym bardziej, gdyż zajrzymy do pełnego zbioru nieprześcignionego pomnika żydowskiej moralności”- „Szułchan arucha”, wykładanego w jeszywach.

 

Skorzystamy z tłumaczenia amsterdamskiego wydania, zrobionego ekspertem sądowym, uczonym-hebraistą doktorem K.Eckertem dla sądowego procesu w Niemczech w 1883 r. (Dr.Kckert Der „Judenspiegel” im Lichte der Wahrheit,- eine wissenschaftliche Untersuchung. Paderborn. 1884; rosyjskie tłumaczenie: dr K.Ecker. „Żydowskie lustrzysko” w świetle prawdy. Badanie naukowe.Moskwa, 1906). Sąd był inicjowany przez żydów w związku z tym, że jeden z ich rodaków (Justus-Briman) po przejściu do chrześcijaństwa ogłosił zasady „Szułchan arucha” i Tałmuda, lecz sąd uniewinił publikatora, przyznawszy tłumaczenie zgodnym ze źródłem. Dr.K.Ecker wniósł w tekst tylko małe korekty- poprawiony tekst będzie pokazany niżej w charakterystycznych fragmentach ze wskazaniem dokładnych żydowskich źródeł (polegając na zaufaniu do kwalifikacji niemieckiego eksperta-hebraisty i niemieckiego sądu).

 

-„Jego (nieżyda) siemię jest uważane za siemię bydła” (Tosefta—dopełnienie do tałmuda Ketubot, 3b). „(zmarłym sługom...nie mówią słów pocieszenia pozostawszym po nich, lecz trzeba powiedzieć mu (żydowi-właścicielowi): ”Niech wyrówna bóg twój stratę”, zupełnie także, jak mówią człowiekowi, gdy u niego zdechnie wół lub osiół” (Jore de΄a 377-1).

 

-„Zabrania się ratować ich (nieżydów-akumów), gdy oni są blisko śmierci. Na przykład, gdy zobaczysz, że jeden z nich upadł w morze, to nie ratuj go, nawet jeśli on chce zapłacić...

Dozwala się próbować na akumie lek,- czy on działa? ” (Jore de΄a 158-1)

 

-„Pieniądze akumów są dobrem nieczyim i każdy, kto przyjdzie pierwszy zawładnie im”. „Wobec akuma nie istnieje oszustwa” (Hoszen ga-miszpat 156-5, Haga; 227-26; 348-2, Haga).

 

-„Gdy żyd okradł akuma i jego (żyda) zmuszają do przysięgi..., wtedy on musi w swoim serdcu przyznać przysięgę nieważnej, ponieważ on jest do niej żmuszany” (Jore de΄a 329-1, Haga).-Uwaga: to znów dotyczy zachowania zydów w procesie sędowym i śledztwie!

 

-„Gdyż o kimś ustalono, że on trzykrotnie zdradzał żyda lub przekazywał jego pieniądze akumowi, wtedy należy znaleźć sposób, aby doprowadzić go do śmierci”. „W wydatkach z tytułu likwidacji zdrajcy powinni uczestniczyć wszyscy mieszkańcy miasteczka” (Hoszen ga-miszpat 388-15 i 16).

 

-„Zdrajcy dozwala się zabijać w każdym miejscu, i nawet w nasze czasy. Zabić go dozwolone jest wcześniej, niż on zdąży nakapować (powodem czego mogą być straty „na ciele, albo w pieniądzach, nawet gdy było ich nie wiele”)... i każdy, kto zabije pierwszy, nabywa nagrodę” (Hoszen ga-miszpat 388-10).

 

-„Żyd-wolnomyślący, to jest ten, kto służy Bogu akumów... zabijać takich wszystkich- jest  dobrą sprawą. Gdy jest możliwość zabić ich publicznie mieczem, wtedy niech tak będzie; jeżeli nie, wtedy należy ich oplątywać w każdy sposób, żeby doprowadzić do śmierci. Na przykład, gdy zobaczysz, że jeden z nich wpadł do studni i w studni stoi drabina, wtedy  pośpiesz się wyciągnąć drabinę, mówiąc: „Otóż mam troskę,-trzeba zdjąć syna z dachu, i ja za chwilę ją ci przyniosę z powrotem” i td.” (Hoszen ga-miszpat 425-5).

 

Wszystkie te teksty, których autentyczność już jest udowodniona (co jest ważne!) przez sąd niemiecki, są też podtwierdzone przez szereg młodych rabinów i „seminarzystów”-jeszybotników, potępiających tą rasistowską moralność. Na przykład izraelski pisarz I.Szamir w piśmie „Nasz sowriemiennik” (2004, № 11)” opublikował aktualnie stosowane nakazy, przeciwko którym protestują ci szczęśliwi żydzi, m.in na stronie internetowej i TU (po angielsku);

 

 -„Żydzi-  są pełnowartościowymi, doskonałymi istotami; natomiast nieżydzi mimo, że są ludźmi, jednak nie są pełnowartościowymi i doskonałymi. Różnica między żydami a innymi narodami jest podobna różnicy między duszą a ciałem albo między ludźmi a zwierzętami... Różnica między duszą żyda a nieżyda jest większa, głębsza  i  bardziej znacząca, niż różnica między duszą ludzką a duszą zwierzęcia ”.

 

-„Zakaz nienawidzić (innego człowieka) stosuje się wyłącznie wobec żydów...

Prawo żydowskie pozwala zemstę i pamiętliwość wobec nieżydów...

Żyd nie musi być zasmuconym... nawet wobec swoich bliskich krewnych nieżydów ”.

-„Każdy pokłaniający się idolom (żyd zarówno i nieżyd) musi być skazany na śmierć...gdy nie ma pełnomocnego sądu, każdy żyd ma prawo i nawet obowiązek zabicia żyda, pokłaniającego się idolom... Wobec chrześcijan istnieją różne opinii, jednak większość autorytetów opowiada się za uznaniem chrześcijan pokłaniającymi się idolom”.

 

Do wszystkiego tego można dodać słowa módlitwy Szefoch, w której w przeddzień swojgo święta  wielkanocy żydzi błagają swojego boga wytępić „z nieba”wszystkie inne narody.

 

Cieszymy się, że wśród nieprzyjmujących tę nienawidzącą człowieka judaistyczną naukę mamy pożądnych  zwolenników z narodu żydowskiego, obywatelów Izraela: Szachaka Israela z Jeruzalimskiego Uniwersytetu i Szamira Israela, którzy potępiają moralność „Szułchan arucha” w tałmudystycznej teorii zorówno jak i w praktyce władz żydowskich wobec palestyńczyków (patrz publikacje I.Szamira w „Nasz sowriemiennik” (2003, № 10).

 

Należy podkreślić, że w/wymienione ludobójcze nakazy - są praktykowane do czasów obecnych. Były prezes stowarzyszenia żydów w Charkowie E.Chodos opublikował dowody („Siekiera nad prawosławiem, albo kto zabił ojca Mienia”. Charków 1999) oskarżające członków żydowskiego ruchu Habad o żabójstwo duchownego żyda o. Aleksandra Mienia  (który „służył idolom akumów” i marzył o stworzeniu „żydowskiej cerkwi prawosławnej”, co jest uważane za przestępstwo kryminalne zgodnie z prawem Izraela), lecz władze Rosji nie zainteresowaly się tymi dowodami. Przestępców należy szukać wśród „rosyjskich antysemitów”. 

 

Zwolennicy moralności „Szułchan aruch” nie dziwią się, że w całym świecie mnóstwo kampanii antyżydowskich organizuje się właśnie żydami w celu prowokacji,- powodem poczęcia represji wobec patriotów. W Rosji jest najbardziej znana sprawa Noryńskiego, który w 1988 r. Rozsyłał groźby żydom w imeniu organizacji „Pamiat΄” celem zmuszenia władz do represji wobec tej organizacji; temu pomagał jego rodak główny redaktor czasopisma „Znamia” G.Bakłanow, opublikowawszy ulotkę półmilonowym nakładem,- tylko po wykryciu tego faktu prowokacja została ujawniona („Znamia” №10, 1988; „Prawda”.19.11.88; „Komsomolskaja prawda”.24.11.88; „Ogoniok” №9, 1989). Wśród niedawnich zdarzeń można przypomnić dziwny szereg aktów wandałów w latach 1998-1999; 13 maja 1998r. W Moskwie w nocy wybuchła synagoga w Marjnoj Roszcze (poniszczono ścianę), w ten sam dzień w poblisku synagogi podłożono „kanister z eteliną”, a w Irkutsku „zprofonowano” cmentarz żydowski- rzecz jasna krzyk w światowej prasie był niesamowity i w końcu odpowiedziałność spadła na „rosyjskich nazi” („Niezawisimaja gazeta”, 1999, 15.5.98). Gdyż po tych wydarzeniach w 1999 roku zburzono synagogę w Birobidżanie i sąd ustalił, że właśnie sami żydzi wynajęli człowieka do tej akcji („Radonież”, 1999, № 15-16), – demokratyczna prasa milczała z tym faktem.

 

Na podstawie wymienionych zasad i praktyk żydowskiego zachowania się jest łatwo zrozumieć, dlaczego we wszystkich narodach był stałym satelitą tak zwany „antysemityzm”,- to jest nie akceptowanie żydowskiej moralności. Właśnie dlatego żydzi nie mieli równości praw w chrześcijańskich państwach i otrzymali ją dopiero w rezultacie burżuazyjnych rewolucji po obaleniu tradycyjnej władzy. Także i w Imperium rosyjskim żydzi, po nieudanych próbach rządu carskiego zrobić ich „takimi jak wszyscy”, stracili równość praw w XIX w.: nie na skutek tego, że byli zydami według krwi (imperium było wielienarodowościowe); nie dlatego, że byli nie chrześcijanami, a dlatego, że żydowska religia w swej istocie- jest antychrześcijańska i ludobójcza, dochodząca do zabójstw obrzędowych. Przez sąd było udowodniono wiele przypadków  kultowego ekstremizmu (patrz na przykład, badania, przeprowadzone w przedrewolucyjnym ministerstwie spraw wewnętrznych: W.I.Dal. „Poszukiwanie w sprawie żabójstwa żydami chrześcijańskich dzieci i wykorzystywanie ich krwi”, St.Peterburg.,1844).

 

Duchową przyczynę tej nienawiści do ludzi rozjaśnia Nowy Testament słowami Chrystusa o żydowskich wodzach duchownych, którzy wyrzekli się Boga Ojca i dlatego  odtrącili i ukrzyrzowali Syna Boga: „Wasz ojciec diabeł, i wy chcecie spełniać wole ojca waszego; on był ludobójcą od początku”. W prawosławiu  jest to tradycyjne objaśnienie żydowskiej agresywności jako przejawu szataństwa. Za nim opowiadali się słynni filozofowie-inteligenci, których nie można oskarżyć o antysemityzm. Na przykład, A.F.Łosiew („Istocznik”. M., 1996, №4 str.117-122), o.Paweł Fłoreński (w książce W.Rozanowa „Saharna”, M., wydawnictwo „Respublika”, 1998, str.360) i o.Sergij Bułgagow: odrzuciwszy Chrystusa żydowsto zostało „laboratorium wszelkich duchowych grzechów, trującym świat i szczególnie chrześcijaństwo” („Wiestnik RHD” Paryż 1973, № 108-110, str.72). Nawet judeo-chrześcijanin o.Aleksandr Mień, walczący z „antysemityzmem”, twierdził, że żyd odrzucający chrześcijaństwo, „zdradza siebie i lekko poddaje sie władzy ciemnych sił” (czasopismo „Jewrei w SSSR”, 1975 №11).

 

Właśnie to się zdarzyło większej części naroda żydowskiego. (w odróżnieniu od małej części, która przyjęła chrześcijaństwo). Żydzi nie chcą tego zrozumieć i uważają, że słowa Chrystusa i zatem prawosławia są dla nich obrażajacymi. Żydzi często kierują swoje oskarżenie w „antysemityźmie” przeciwko istotnej części nauki prawosławia, żądając jej zakazu (jak w wypadku podręcznika „Podstaw kultury prawosławnej”).

 

Jednak nie możemy się pogodzić z zakazem nauki prawosłanej o sensie historii jako walki sił dobra (po stronie Cerkwi i Kościoła) z siłami zła (po stronie religii przeciwległej, przygotowującej przyjście szatana).

 

Jesteśmy wierni nakazom prawosławnych ojców Cerkwi, nie możemy akceptować falszywej koncepcji tolerancji, rozumianej jako pokorności przed grzechem, złem, kłamstwem i w tym przypadku walki z Bogiem. Chrześcijanin powinien właśnie z miłości do Boga, tkwiącej w każdym człowieku i dla uratowania jego duszy otwarcie ukazywać żydom na ich niebezpieczne odejście od prawdy. W tym, z punktu widzenia chrześcijan tkwi przejaw prawdziwej miłości do ludzi, ponieważ tylko nawrócenie do prawdziwej chrześcijańskiej wiary może uratować żyda. „Tolerancyjne” zachowanie się wobec herezji i szataństwa, tylko zaś sprzyja ich duchowej śmierci. A pod ich presją – wielu ich ofiarom.

 

Należy od razu odpowiedzieć na możliwy zarzut, że rosyjscy patrioci, oskarżający żydów niby nie zawsze odróżniają religijnych żydów od niereligijnych, gdyż większość ich nie zaliczają siebie do wierzących i nie czytają „Szułchan arucha”. Natomiast wiele pokoleń odrębnego życia żydów wśród innych narodów ( w tym zaś tkwił sens żydowskiego kagała, jako „państwa w państwie” – patrz książki żydowskich autorów: „Antysemityzm w starożytnym świecie” S.Lurie i „Księgę kagała” J.Brafmana) sprawili, że moralność „Szułchan aruch” stała się częścią żydowskiej narodowej mentalności. Do takiego wniosku doszła żydowska pisarka-socjolog H.Arendt:

 

„Właśnie w procesie sekularyzacji urodził się całkiem realistyczny żydowski szowinizm...

Myśl o wybraństwie żydów przekształciła się ... w pogląd, że są oni pępkiem ziemi. Od tej chwili stara religijna koncepcja wybraństwa przestaje być istotą judaizma, lecz staje się istotą żydowstwa ” („Anysemityzm”// „Syntaksis. Paryż №26 1989)

 

Ten „realistyczny żydowski szowinizm” i zuchwałość, wywodząca się z „Szułchan arucha”  jawnie przejawiły się żarówno jak w czasie strasznego ludobójstwa prawosławnego narodu rosyjskiego w latach 1920-1930 (po czym żydom należy szczególnie się wstrzymywać od oskarżeń przeciwko patriotom rosyjskim), jak równierz w zniszczeniu ZSSR i postkomunistycznych reform w naszem kraju, wyrazem czego jest nielegalne zawłaszczenie własnością państwową, jakby nieczyjej, i skład rządu: „przepełnionego żydami”,- wyraża swą dumność rabin A.Szajewicz („NG-postaci i osoby”, 1998, №16). W ten sposób ich odpowiedni wpływ na życie kraju okazał się zupełnie nie proporcjonalny do ich ilości (0.16 % według ostatniego spisu ludności) kosztem lekcyważenia interesów wszystkich pozostałych narodów kraju i głównie najliczniejszego ruskiego naroda.

 

Znany żydowski publicysta L.Radzichowski nazywa to „kapitalistyczno-demakratyczną rewoljucją... Żydowska i okołożydowska inteligencja byli w Rosji głównymi nośnikami  zachodnio-liberalnej ideologii i właśnie oni zostali ideologami tej rewolucji”. Dlatego „żydzi mają większy udział w rosyjskiej polityce i biznesie, niż dla podobej sytuacji w polityce i biznesie każdego innego chrześcijańskiego  kraju”. To Radzichowski nazywa „żydowskim szczęściem”, odpowiednio nazywa się jego artykuł w „Nowym ruskim słowie”, 17.1.96.

 

Sami żydowscy oligarchowie otwarcie przyznali się w teliwizji izraelskiej (2-i program, 3.10.96) o źródłach swojego „szczęścia” w uczynionej przez nich rewolucji:

 

„Stopień korupcji w Rosji całkowicie odpowiada stopniowi przekrztałceń w Rosji. Nie sądzę, że w rękach funkcjonariszy Izraela... jest możliwość redystrebuować bogactwa wartoćią dziesiątki, setki milionów i miliardów dolarów... to było- nieczyje, to było państwa, to było wszystkich! Otóż funkcjonariusz miał możliwość jednym podpisem samoczynnie określić: czy to należy do ciebie, czy do kogo innego... Dobra walka, która  doprowadziła do rezultatu, który dziś mamy” (Bierezowski). „Takich dochodów i takich zysków, które można było zarobić w Rosji, nie możno było zarobić nigdzie... Większa część kapitała tam, 50 %, należy do żydowskiego biznesu” (Małkin, obecnie członek zarządu żydowskiego kongresu Rosji (ŻKR). Gusińki, pierwszy prezes żydowskiego kongresu Rosji, w tamtej telewizyjnej relacji nazwał wśród przyczyn żydowskiej udanej – „sztywność”, „mniej zasad, więcej zasad siły, więcej zasad agresji”.

 

Nie zapomnijmy, że Gusiński, będnąc prezesem (ŻKR), był oskarżony o przestępstwa finansowe, po czym wraz ze skradzionym kapitałem ukrył się w Izraelu. Jego następca w (ŻKR) Niewzlin ukrył się tamże, będąc oskarżonym o udzial w zabójstwach konkurentów. I tacy ludzi byli wybrani żydowstwem na swoich kierowników,a międzynarodowe żydowstwo ich chroniło przed sądem krzykami o „państwowym antysemityźmie”!  A jeszcze ilu przestępców podobnych  tym wciąż walczą o władzę w Rosji!

 

„Nareszcie przez tysiącletni okres pierwszego osiedlenia się żydów w Rosji otrzymaliśmy prawdziwą władzę w tym kraju”, -oświadcza inny żydowski literator, E.Topol, w „otwartym piśmie do Bieriezowskiego, Gusińskiego, Smoleńskiego, Chodorkowskiego i innych oligarchów” („Argumienty i fakty”, 1998,№38). Przy tym Topol i inni czujni żydzi (na przykład, J.Nudelman- „Sowietskaja Rosija”, 20.6.2002) podkreślają, że niszczycielska i chciwska polityka żydowskich oligarchów, poniżająca rosyjski naród, prowokuje wrogość rosyjskogo naroda do żydów.

 

Prosimy Generalną prokuraturę wziąć pod uwagę tę opinię Topola i Nudelmana, jak przyznanie się w odpowiedzialności strony żydowskiej do wpółczesnego zaostrzenia rosyjsko- żydowskiego  konfliktu.

 

Tym bardziej, że do utrzymania nielegalnie zawlaszczonej „nieczyjej” państwowej własności i swojej władzy ta rządząca warstwa prowadzi  celową politykę demoralizacji narodowej moralności i wytruwania duchowych wartości, dążąc zmienić naród na bydlęcy tłum bez wiary i tradycji- celem lżejszego rządzenia nad nim i lżejszego tłumienia niezadowoleń. W tym są jawnie widziane przejawy duchowego ludobójstwa naszego naroda.

 

W szczególności właśnie żydzi okazali zawzięty opór przeciwko sprawie wykładania w szkołach „Podstaw prawosławnej kultury” i właśnie z ich inicjatywy nam, podstawowemu ruskiemu narodowi, zabrania się wpisywać do dowodu osobistego swoją narodowość. Główny rabin RF Szajewicz w wywiadzie „Los Angeles Times” podtwierdził, że właśnie żydzi nalegali na zniesieniu punktu o narodowości, i przyczynę tego wytłumaczył jako „okupowanie najwyższych stanowisk w administracji przez żydów”. To znaczy, że nawet oni sami zdają sobie sprawę ze złej opinii o nich stroną nieżydwską, i dlatego starają się ukryć swoje pochodzenie- to już daje dużo do przemyślenia.

 

Wśród innych licznych przykładów wytruwania duchowych wartości nie możemy nie zwrócić uwagi Panie Generalny prokuratorze na politykę ministra kultury Szwydkiego (obecnie on rządzi  w państwowej agendzie d/s kultury) i zwłaszcza na jego telewizyjny program „Kulturnaja rewolucja”, w której on regularnie poniża russkij patriotyzm i tradycje prawosławia, kultywuje się przeklinanie i idea, że „Seks- motor kultury” (7.3.2002). Wszystkie sprzeciwy rosyjskiego społeczeństwa przeciwko oburzającej, a w swej treści prowakacyjnej, działalności tego „głównego kulturalnego człowieka kraju” okazały się bezskuteczne.

 

Przy tym Szwydkoj i jego koledzy do neutralizowania atak trzymają w ręku rosyjskie centralne kanale telewizyjne, a obroniający się prawosławni patrioci mają malusieńkie nakłady, za które oni są prześladowani i sądzeni – taka nierówność możliwości też może sprzyjać ich ponad emocjalności, a zwłaszcza w oporze przed świtokradzkim i zuchwałym antyrusskim działaniom osób żydowskiego pochodzenia. Taką emocjalność przypartej w kąt obranjającej się strony nie można mieszać z agresywną emocjalnością strony atakującej. Dla człowieka prawosławnego agresja jest niedopuszczalna, ale on jest pozwany obraniać swój naród i swoje świątyni- przykładem był sam Jezus Chrystus, batem wypędzający handlarzy ze świątyni, nie szanowawszych ją.

 

W porównaniu, z wypowiedziami oskarżanych patriotów rosyjskich żydowskie wypowiedzi są bardziej agresywne wobec nieżydów i w dodatku są drukowane w RF, w żydowskich gazetach. Na przykład, w organie Rosyjskiego żydowskiego kongresa „Jewrejskije nowosti” (2002, №16, str.9) deputowany knesseta A.Liberman apelował o przemusowym przesiedleniu palestyńczyków z Izraela. Przy tym palestyńczyków nie tylko wypędzają z własnej ziemi (4 miliona uchodźców) , wbrew uchwale Rady Bezpieczeństwa ONZ, ale także zabijają ich aktywistów wraz z rodzinami, burzą domy ich krewnych,- tak wygląda „Szułchan aruch” w państwowej polityce Izraela. I żydowstwo w Rosji wspiera ją: Rosyjski żydowski kongres wśród swoich celów przedstawia , że „prowadzi kampanii solidarności z narodem Izraela, prowadzi hall polityczny Izraela” („Jewrejskie nowosti”, 2002, № 15, str.5). Ten cel również wspiera państwowy Urząd badania Izraela i Bliskiego Wschodu, kierownik którego Satanowski jednocześnie zarządza Rosyjskim kongresem żydów.

 

Żydowskie stowarzyszenia we wszystkich krajach prowadzą podobny „hall polityczny” interesów międzynarodowego żydowstwa kosztem interesów kraju zamieszkania, i szczególnie w USA- to państwo stało się narzędziem w osiągnięciu globalnych celów żydowstwa, co otwarcie przyznal A.Szaron w knessecie w 2001 r. Żydom nawet udało się wykorzystać armię USA w izraelskich interesach do zburzenia całego kraju- Iraka. A rasizm swojego „Szułchan arucha” oni starają sią maskować pod uprzedzające oskarżenie w „antysemityźmie” (niby rasowej nienawiści) przeciwko każdemu, kto nie zgadza się z ich moralem, ich działaniem, ich wojnami. Przecież taka zamiana sensu żydami jest oczewista dla każdego sędzi. Na przykład, „Moskiewski oddział praw człowieka” pod kierownictwem żyda A.Broda zawalił prokuraturę takimi „antysemityckimi” skargami, faktycznie blokując pracę organów sprawiedliwości i pokazując, między innymi, że za „prawa człowieka” uważane są głównie prawa żydów. Można mówić o tym, że cały demokratyczny świat dziś jest uzależniony od finansowej i politycznej kontroli międzynarodowego żydowstwa, i z tego otwarcie się cieszą znani bankierzy (A.Attali i dr.). Nam nie chce się, żeby nasza Rosja, przeciwko odrodzeniu której prowadzi się stała wojna bez zasad, okazała by się w gronie takich nieswobodnych krajów.

 

Dlatego w celu obrony naszej ojczyzny, jak zarówno i własnej samoobrony, jesteśmy zmuszeni zwrócić się do Pana, szanowny Panie Generalny prokuratorze, z następnymi konkretnymi pozycjami (pp.1-4), opartymi o obowiązujące prawo RF, żądaniami zaprzestania teorii i praktyki tego rodzaju ekstremizma prosimy:

 

1)     Zweryfikować  fakt oficjalnego wydania i rozpowszechnienia w Moskwie w języku rosyjskim przez Kongres Żydowskich Religijnych Organizacji i Stowarzyszeń w Rosji (oficjalny adres: 101000 Moskwa, B.Spasogliniszewski per., d.10, str.1) judaistycznego kodeksa zachowania się „Kicur Szułchan Aruch”, zawierającego w wydaniach 1999 i 2001 latach w/wymienione nakazy nienawiści do nieżydów. Prosimy wziąć pod uwagę, że to nie zwykly starożytny historyczny tekst, lecz wskazany do zastosowania w czasach obecnych, co podkreśla kierownik komitetu wykonawczego KŻROOR rabin Z.Kogan w przedmowie książki, natomiast główny rabin Rosji A.Szajewicz świadczy tamże o wielkiej popularności tej księgi w środowisku rosyjskiego żydowstwa. W Moskwie ta książka rozpowszechniała się w wielu żydowskich księgarniach (na przykład, na wydziale dzienikarskim Moskiewskiego Państwowego Uniwersytetu) i oczewiście w synagogach. Zupełnie niedawno, w 2004 roku, sprzedawano jej w księgarnie pod wyżej podanym adresem KŻROOR.

 

Jeżeli ta książa będzie przyznana za ekstremistyczną, a więc to pomoże ujawnić i izolować jedno z najpoważnejszych źródeł początkowego ekstremizmu w Rosji, wywołujące czasem odpowiedni ekstremizm.

 

2)     Prosimy zweryfikować fakt przyznania Z.Koganem w jego przedmowie do książki, że najbardziej ekstremistyczne nakazy, pominięte w celu konspiracji w wydanym „utworze”, są charakteryzowane przez samego Kogana jako obrażające dla nieżydów i są wykładane w jeszywach. Rabin Kogan otwarcie zaprasza swoich rodaków do tych szkół do nauczania się tym obrazom. Do zweryfukowania tych faktów wystarczy zrobić analizę naukowego materiału w dobrze znanych jeszywach Moskwy, w tym należących do struktury rabina Berla Lazara, które nawet rabinowie Kogan i Szajewicz uważają za najbardziej ekstremistyczne, „kopijące akcje kryminalów” („Mieżdunarodnaja jewrejskaja gazeta”. 2005 № 7-8, str.1). Sprawdzenie naukowego materiału w jeszywach prosimy przeprowadzić za pomocą niezależnych tłumaczy-hebraistów (nieżydów), uwzględniając wskazane fragmenty z „Tałmuda” i „Szułchan arucha”, cytowane w powyższym tłumaczeniu sądowym dr-a K.Eckera.

 

W razie pozytywnego podtwierdzenia przyznania rabina Kogana może stać się, że w/wymieniony szkoleniowy materiał zostanie zabroniony do używania- więc, to będzie drugim ważnym krokiem w pokonaniu pierwotnego źródła ekstremizmu. Jednak trzeba wziąć pod uwagę, że te teksty zawierają istotę i treść judaizmu, z którego judaiści raczej nie zrezegnują, nawet gdy zrobiją dodatkowe skrócenia w tych księgach, to zamienią swoje kultywowanie nienawiści w sposób słownego przekazania swej nauki (jak za zwyczaj oni praktykowali w państwach chrześcijańskich). Dlatego proponujemy w celu likwidacji źródła ekstremizma- prowadzić twarde kroki w respektowaniu Prawa, które jest tak samo stosowane do szeregu innych podobnych ekstremistycznych stowarzyszeń.

 

3. I właśnie: na podstawie paragrafa 282 Kodeksa Karnego RF, prawa o „przeciwdziałaniu ekstremizmowi” (2002) i paragrafa 13-5 konstytucji Rosji („zabrania się stworzenie i działalność stowarzyszeń społecznych, których celami są podżeganie do waśni na tle narodowościowym, socjalnym, rasowym, religijnym”) żądamy oficjalnego wszczęcia sprawy o zabronieniu w naszem kraj, jak przejawu ekstremizmu  wszystkich religijnych i narodowych stowarzyszeń opierających się o moralność „Szułchan aruch”. Prosimy o powołanie do odpowiedzialności osób, odpowiadzialnych za przydzielenie miejskiego i państwowego majątku, przywilejów i państwowego finansowania, prosimy też o powołanie ich do odpowiedzialności, mimo zajmowanych przez nich stanowisk . Prosimy także o rozwiązanie problemu: czy można nośnikom takiego moralu, przy ich udowodnionej przynależność do podobnych ekstemistycznych stowarzyszeń  dalej zajmować wpływowe stanowiska na szczeblu państwowym, zarówno jak i w mediach („czwartej rzeszy”).

 

4. Rezultaty sprawdzeń prosimy brać pod uwagę nie tylko dla bieżących procesów sądowych skierowanych przeciwko rosyjskim patriotom o tak zwanym„antysemityzmie”, ale też na tej podstawie prosimy uważnie zbadać poprzednie podobne wyroki, inicjowane przez żydowską stronę- na ile one są prawdziwe w świetle w/wymienionego?

 

Jeżeli Pan Generalny prokurator będzie uważał, że nasza Petycja nie może być przyjęta do rozpatrywania, z powodu nie znanych nam jakich-kolwiek na ten czas warunków formalnych lub braków formalnych- jesteśmy gotowi te warunki natychmiast usunąć. Wszyscy podpisawsi Petycje upełnomocniają tym prawem wnioskodawców, lecz to nie powinno być powodem do oddalenia naszej petycji bez rozpatrywania.

 

Prosimy poinformować nas o rezultatach w odpowiedzi pod adresem autorów Petycji.

 

Kopie skierujemy do Dumy Państwowej z prośbą skierować do Generalnej prokuratury zapytanie poselskie po w/wymienionym pozycjam 1-4.

 

7/20 marca 2005 r.

Święto Uroczystości Prawosławia

 

Niezbędny dopisek

 

Przedwstępny projekt naszej Petycji był umieszczony 15 grudnia 2004 roku w celu dyskutowania i zbierania podpisów na kilku stronach internetowych (czasem w nieco zmienionej redaktorami wersji) i wkrótce otrzymał poparcie przez 20 posłów Dumy Państwowej (którym jesteśmy wdzięczni). Za miesiąc po ukazaniu się tego teksta, w styczniu 2005 roku, rozpoczeła się sztucznie przywiązana do żydowskiego jubileusza Oświęcimia wszechświatowa (dosłownie!) kampania kłamstwa przeciwko podpisawszym Petycję, jako „prowokatorom-nazi” z żądaniem ukarać ich za „podżeganie do waśni na tle narodowościowym”, zaś nie wydawców i nauczycieli „Szułchan arucha”, a właśnie nas. Moskiewski oddział praw człowieka i Rosyjski żydowski kongres złożyli  odpowiednie podanie do prokuratury. Sam tekst naszej Petycji nie był rozmieszczony w mediach – były drukowane tylko gołosłowne oskarżenia nas w „antysemityźmie” i „prowokacjach”, lecz wywiady z podpisawszymi były wypaczane. Pod presją tej kampanii nas gołosłownie oskarżyli także wielu przedstawicieli władzy RF. Na niektórych podpisawszych wywierano grożącą presję odpowiednich struktur- to wszystko działało się bez jakiego-kolwiek śledztwa, procesu sądowego i nawet bez analizy naszego teksta przez Generalną prokuraturę! Oceniamy te rozmowy jako kłamstwo, a te akcji władzy- jako przeciwprawne.

 

Można podziękować tym wszystkim żydowskim i kontrolowanym przez nich siłom za to, że oni naocznie podtwierdzili nieuczciwość swoich kroków w oskarżeniu nas o „antysemityzm”- w jawnym celu ukrywania istoty problemu, o czym przypominamy w Petycji. Ta reakcja po raz kolejny podtwierdza nasze świadectwo dużego wpływu międzynarodowego żydowstwa na media i władze w naszym kraju, zgodnie z naszym obowiązkiem obywatelskim i sumieniem- nie możemy z tym się pogodzić.

 

Niedawno panowie Szwydkoj i M.Gelman po raz kolejny przejawili swój odpowiedni moral i przedstawili swoją nienawiść do rosyjskiej kultury i Prawosławia- organizowawszy w Moskwie za pieniądze z budżetu państwowego  szatańską wystawę „Rossija 2” ozdobioną świktokradzkimi utworami. Dołączamy się do głosów rosyjskiej społeczności żądającej poczęcia śledztwa tego kolejnego antyrosyjskiego ekstremizmu, i w końcu powołać do odpowiedzialności świktokradzkich organizatorów!

 

Nie mamy na celu zebrać jak najwięcej podpisów pod Petycją, chodzi nie o ich ilość. Natomiast sądzimy, że miliony naszych obywateli russkich i prawosławnych, także przedstawicieli innych narodów Rosji i zagranicy, dołączyliby swój podpis do podania, gdyby mieli taką możliwość (to jawnie wynika z dyskusji telewizyjnej relacji „K Barjeru” na NTV 3 lutego 2005 r.). Znamy, iż wielu wysłali listy z własnej woli do Generalnej prokuratury Rosji w celu poparcia naszej Petycji. W niektórych miastach inicjatywne grupy zwrócili się do miejscowych organów ścigania w sprawie działalności miejscowych żydowskich organizacji opartych o moral „Szułchan arucha”.  Mamy nadzieje, że te rozszerzające się sprzeciwy będą przyjęte przez prokuraturę do rozpatrywania i sprzyjają obronnej samoorganizacji naszego narodu.

 

W ten sposób uważamy, że pierwszy cel Petycji już jest osiągnięty: kwestia zdemaskowanej ludobójczej moralności „Szułchan arucha” daje możliwość jej omówienia w najszerszych warstwach społeczeństwa. Stosunek wobec tego róźnych sił i organów władzy, polityków, działaczy społecznych i religijnych jawnie pokazuje linię fronta w obecnej wojnie, prowadzonej przeciwko Rosji: kto jest po stronie interesów narodowych, a kto jest gotów ich zdradzić „dzięki strachu żydowskiemu”. Mamy nadzieje, że w organach ścigania są pożądni ludzi, zdolni spełnić swój obywatelski obowiązek i zająć to miejsce, za które nie będzie wstyd przed swoim narodem i przed Bogiem.

 

Podpisy:

 

Anikin W., gł. Redaktor gazety „Astrachanskaja dierżawa” (Astrachań)

AntonowW.W., redaktor czasopisma „Impierskij wiestnik” (S.-Peterburg)

Biełow W.I.., pisarz, lauret Państwowej nagrody (Wołogda)

Budianow W.P.,gł.redaktor gazety „Pamiat΄”(Nowosybirsk)

Burow Paweł, duchowny Russkiej Prawosławnej Cerkwi (Moskwa)

Wardugin W.I., zast.gł. redaktora czasopisma „Wołga” (Saratów)

Warsonofij (Samarin), proboszcz Russkiej Prawosławnej Cerkwi (Stawropolski kraj)

Gorelikow P.N., podpółkownik, kierownik KKOO „Prawosławnyje oficery” (Krasnidar)

Griaznow W.L., gł. redaktor gazety „Ruskij front Moskowii”(Moskwa)

Dzikowickij A.W., gł.redaktor „Kazaczij Wzgliad”(Obninsk, Obwód Kalużskij)

Duszenow K.J.,gł. redaktorgazety „Ruś Prawosławnaja” (S-Peterburg)

Jegorow A.G., redaktor gazety „Witiaź” (Barnauł)

Jerszkow K.I., prezes prawosławnego Russko-Serbskiego bratswa (Moskwa)

Iwaszow L.G., general-półkownik, dr nauk historycznych (Moskwa)

Zaderej W.A., gł. redaktor gazety „Znanije- włast΄!”(Obwód Moskiewski)

Kalentjew W.F., gł redaktor gazety „Otczyzna” (Niżnij Nowgorod)

Kartaszewa N.W., poetka (Moskwa)

Klimow D.W., upow.sekretarz gazety „Zemskoje obozrenije” (Saratow)

Kłykow W.M.,narodowy artysta malarz, gł.Rosyjskiego ruchu katedralnego (Moskwa)

Kołodieziew I.W., gł. redaktor gazety „Ruskaja Sibir΄”(Nowosybirsk)

Kulebiakin I.W., gł. redaktor gazety „Moskowskije worota”(Obninsk)

Lizunow I.K., hetman kazackiego stowarzyszenia „Spas”(Obninsk)

Mironow B.S., pisarz, prezes Związku sławiańskich dzienikarzy (Moskwa)

Mironow W.L., gł. redaktor gazety „Russkij front Kubani” (Krasnodar)

Mironowa T.L., dr nauk filologicznych, pisarz (Moskwa)

Mkrtczan J.W., piosenkarka, laureatka nagrody Puszkina, prowadzący programu „Wozwraszczenieje na Rodinu” (Moskwa)

Nazarow M.W., pisarz-historyk, kierownik wydawnictwa „Ruskaja ideja”(Moskwa)

Osypow W.N., gł. redaktor gazety „Christijanskoje wozrożdienije”(Moskwa)

Paszczenko O., gł. redaktor „Krasnojarskoj fazety” (Krasnojarsk)

Putincew S.A., gł.redaktor gazety „Za Ruś!”(Noworosyjsk)

Ryżko W.J., reżyser-dokumentalista filmowy (Moskwa)

Sawieljew J.W., prezes zarządu russkiego stowarzyszenia (Jekaterynburg)

Solujanow A.P., general-major, Bohater Związku Radzieckiego, kierownik Związku Archangiela Michaiła (Moskwa)

Spasskij B.W., dziesiąty mistrz świata gry w  szachy, gł. redaktor gazety „Szachmatnaja niediela” (Paryż-Moskwa)

Spriadyszew W.M., gł. redaktor gazety „Russkij front Powołżja” (Wołżskij, Obwód Wołgogradzkij)

Tierientjew S.W., gł. redaktor gazety „Kołokoł” (Wołgograd)

Turik A.S., gł.redaktor gazety „Russkij Wostok” (Irkutsk)

Chatjuszyn W.W., zast.gł redaktora „Mołodaja gwardija” (Moskwa)

Szafariewicz I.R., profesor zwyczajny Akademii Nauk Rosji (Moskwa)

Szachmatow A.W., piosenkarz, kierownik Światowego russkiego ośrodka (Sydnej-Moskwa)

 

... i inni (w całości koło 5000 podpisów, w tym wielu klieryków Russkiej Prawosławnej Cerkwi).

 

„ Podane do Generalnej prokuratury podpisy w tej Petycji są upożądkowane według stanu rzeczywistego. Jeśli kto-kolwiek zrezygnuje w przyszłości ze swojego podpisu, (opinią żydoswkich mediów- niektórych oni zmusili odwołać swoje podpisy) sądzimy, że ta osoba powinna publicznie poinformować o tym. Będziemy oceniali to jako dowód kolejnej żydowskiej presji i podtwierdzeniem wyżej powiedzianego.

 

Początek

 

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

 

„Petycja 5000” jest przekazana do Generalnej prokuratury

 

Historia z głośną Petycją z powodu żydowskiego ekstremizmu wciąż trwa: „list pięciuset” przekształcił się w „list pięciu tysięcy” i został oficjalnie przyjęty do rozpatrywania przez prokuraturę. „List dwudziestu” dumskich posłów, także stąpniowo obrastając się nowymi podpisami chwila moment zostanie przekazany do ministerstwa sprawiedliwości Rosji. W ten sposób jest kontynuowana prawoobronna walka rosyjskich prawosławnych patriotów, nazwana przez jej organizatorów „Żyć bez stracha żydowskiego!”

 

Pierwszym jej krokiem była publikacja w Internecie w grudniu 2004 roka projekta Petycji do Generalnej prokuratury w celu  dalszego dyskutowania i zbierania pod niej podpisów. Organizatorzy sądzą, że ten krok zaowocował w powstanie wielkiego resonansu, dzięki dwudziestu posłom Dumy Państwowej, w niektórych rosyjskich demokratycznych mediach żydowska kwestia straciła na swej obowiązkowej jednomiarowości. Jasne jest, że pod adresem autorów pojawiły się burzliwe oskarżenia o „antysemityzm”,- lecz ta nudna i obrzędowa reakcja ani u kogo nie wywołała żadnego zainteresowania. Dla obywatelów naszego kraju było oczywistym i coś nowego: żydowska strona po raz pierwszy z oskarżającego męczonego bidnego zmieniła się w  oskarżonego i musiała w telewizji usprawiedliwiać się za swój rasistowski „Kicur Szułchan Aruch”. Pewnie rabinom Szajewiczowi i Koganowi wypadło od swoich rodaków wysłuchiwać zarzuty z powodu nie ostrożnego i samodemaskującego opublikowania tego tajnego rasistowskiego żydowskiego kodeksa.

 

Po przekazaniu Petycji do Generalnej prokuratury 21 marca 2005 r. Rozpoczyna się nowy krok kampanii- prawniczy.  Przypuczszamy, że inicjatywne grupy rosyjiskich patriotów z różnych miast, w których przeciwko nim wytoczono „antysemitskie” sprawy, będą wykorzystywać tą Petycję w celu samoobrony przez złożenie podań do organów ścigania. Obecnie już są precedensji w Saratowie oraz w Stawropolu.

 

Akt przekazania Petycji odbył się z pewnymi przeszkodami. Jeden ze zwolenników kampanii podniósł plakat z napisem «„Judaizm- religia nienawiści” (metropolita Ioann)», milicja oceniła to jako wiec niezaaprobowany i dwóch entuzjastów zabrano do komendy, zatem zawieziono do sądu, który im wypisał mandat administracyjny. Poza tym wyjaśniło się, że dokumenty można tylko opuścić do skrzynki, dalatego w celu organizacji osobistego kontaktu z prokuraturą (przecież 5000 podpisów z różnych miast jest wielką wartością) uczestnicy zmuszeni byli organizować drogę krzyżową od ul.Twierskoj do przecznicy Błagowieszczenskiej. Petacja została osobiście przekazana przez Nazarowa M.W. i Osypowa W.N., w czasie jej przyjmowania, przed budynkiem uczestnicy modlili się na mrozie, a potem wrócili do milicji, żeby okazać wsparcie dwóm aresztowanym.

 

W krótkiej mowie przed uczestnikami, Nazarow i Osypow podkreślili, że w tej akcji naszej samoobrony, sukcesem nie koniecznie ma być wymiar prawniczy- w tym obszerze siły są zbyt nierówne. Głównym dla rosyjskiego społeczeństwa jest: rozszerzyć przestrzeń w omówieniu tego decydującego o losie kraju zagadnienia, nauczyć się „żyć bez stracha żydowskiego”, właśnie temu sprzyja ta kampanja. Dobrym znakiem jest to, że w święto Uroczystości Prawosławia, w dzień przekazania Petycji, pod czas czytania mszy porannej, akurat czytano fragment z Pisma Świętego, mówiącego o wyzwoleniu Panem Chrystusem Swoich uczniów od tego stracha.

 

Wśród osób podpisawszych:

 

Biełow W.I.., pisarz, lauret Państwowej nagrody (Wołogda)

Iwaszow L.G., general-półkownik, dr nauk historycznych (Moskwa)

Kłykow W.M.,narodowy artysta malarz, gł.Rosyjskiego ruchu katedralnego (Moskwa)

Mironow B.S., pisarz, prezes Związku sławiańskich dzienikarzy (Moskwa)

Solujanow A.P., general-major, Bohater Związku Radzieckiego, kierownik Związku Archangiela Michaiła (Moskwa)

Spasskij B.W., dziesiąty mistrz świata gry w  szachy, gł. redaktor gazety „Szachmatnaja niediela” (Paryż-Moskwa)

Szafariewicz I.R., profesor zwyczajny Akademii Nauk Rosji (Moskwa)

Szachmatow A.W., piosenkarz, kierownik Światowego russkiego ośrodka (Sydnej-Moskwa)

 

Oni wszyscy mają nadzieję, że do nich będą coraz więcej dołańczać się nowi dzałaczy rosyjskiejgo społeczeństwa.

 

Uczestnik módlitw

N.W. Dmitrijew

 

Nasza Petycja 5000, a ostatnie zydowskie szczekanie

 

W tym samym czasie, pod czas złożenia Petycji do Prokuratury generalnej Rosji organizacje żydowskie zwrócili się o wytoczenie sprawy powałując się do par. 282 Kodeksu Karnego RF („podżeganie do waśni na tle narodowościowym”) przeciwko autorowi i podpisawszych Petycję 5000.  Obydwa podania Prokuratura generalna przekazała w celu sprawdzenia do Basmanej międzyrejonowej prokuratury Moskwy, która 24.06.2005 ogłosiła:

 

            1. W Petycji nie znaleziono objektywnej oraz subjektywnej strony przestępstwa. Odwołać wytoczenie sprawy przeciwko podpisawszym.

            2. W stosunku do żydowskiego kodeksu zachowania się „Kicur Szułchan Aruch” przeciwko któremu skierowano oskarżenie Petycji 5000, prokuratura przytacza następne postanowienie tego samego eksperta (kursywa nasza):

 

„Wykorzystywane w książce „Kicur Szułchan Aruch”, środki słowne wyrażają negatywny sens w stosunku do każdego – bez konkretyzacji – inoplemeńca (nieżyda, goja) i każdego -  bez konkretyzacji – wyznawcy innej wiary (niejudaisty, akuma). Wszyscy wyznawcy innej wiary – bałwanochwalcy...  W tekscie książki  „Kicur Szułchan Aruch” wykorzystywane są specjalne środki językowe do celowego przekazania obrażających cech... i podżegania do czynności skierowanych przeciw jakiej-kolwiek narodowości lub poszczególnych osób, jako jej przedstawicieli, ponieważ  książka  „Kicur Szułchan Aruch” – jest zbiorem Praw, określajacych dla żyda określone czynności, określony stosunek, określone zachowanie się wśród nieżydów (niejudaistów), które może być zrozumiane przez nieżydów jako negatywne  i obrażające wobec nich.”

Natomiast, pod wielką presją międzynarodowych żydowskich organizacji, rządu Izraela oraz rządu Stanów Zjednoczonych, premier Rosji Fradkow (żyd) postanowił przerwać ekspertyzę „Kicur Szułchan Arucha” i odchylił żądanie o wytoczenie sprawy przeciw jego wydawcom. Prokuratura wytłumaczyła to brakiem „zamiaru„ wydawców, natomiast we wstępie oni twierdzą coś całkiem przeciwnego, apelują do żydów żyć dzisiaj zgodnie z tymi prawami (patrz wyżej w tekscie Petycji 5000). Mimo wszystko obrażająca istota tego żydowskiego kodeksu jest oczewista i udowodniona przez ekspertyzę – co jest ważnym osiągnięciem russkiego ruchu patriotycznego.

Później żydowscy liderzy dwókrotnie składali podania do Prokuratury, żądając wytoczenia sprawy wobec autora Petycji 5000  M. Nazarowa jako „antysemity”, obydwa razy (postanowienia z 31.8.2005 i 14.3.2006) prokuratura odchylala te żądania: „Pretensje pod adresem M.Nazarowa są bezpodstawowe, ponieważ autor jest zwolennikiem prawosławno-chrześcijańskiej nauki – uzanej światowej duchowo- moralnej tradycji... Wypowiedzi Nazarowa są przejawem prawosławnej religijno-filozoficznej koncepcji historii świata, lecz nie są przejawem antysemityzma lub faszyzma.”