W razie przedrukowania, koniecznym jest wskazanie linku http://www.russia-talk.com/ |
Od 21 marca 2005
r. Poniższa Petycja - wariant ostateczny. Pierwszy wariant
został wysłany do prokuratora generalnego w grudniu 2004 r., umieszczono go na
stronie „Myśli o Rosji” 15 grudnia 2004 r. Póżniej on został rozmieszczony
na innych stronach, zarówno w prasie.
Krótka treść przekazania Petycji
do Generalnej prokuratuy patrz w końcu.
Dodane 24 marca2005 r.: Zbieranie podpisów pod Petycją wciąż trwa. Osoby
chętne podpisać Petycję, mogą skierować następne
zdanie po rosyjsku «Poddierzhywaju Obrashenie 5000 w Gienieralnuju prokuraturu ot 20 marta
Podpisy można wysyłać przez internet, trzeba wypełnić
ankietę na http://www.russia-talk.com/rf/form-wbsi-pl.html
------------------------------
PETYCJA
Prokuratorowi Generalnemu Federacji Rosyjskiej W.W. Ustinowowi
Z powodu narastania represji (paragrafem.282 Kodeksu Karnego Rosji) wobec
rosyjskich patriotów za „podżeganie do waśni na tle
narodowościowym” wobec żydów
103793 Moskwa,
ul. B. Dmitrowka, d.
Generalna
prokuratura RF
Ustinowowi W.W.
Szanowny Pan
Prokurator generalny!
Ukryte oznaki
ludobójstwa wobec rosyjskiego naroda i jego kultury, zmusiły nas
zwócić się do Pana z tym podaniem. Część prawna
Petycji została wymieniona w następnych punktach (pp 1-4). Kwestia
poruszona przez nas jest pod „zakazem”, proponujemy nie
ograniczać się suchimi i typowo prawnymi terminami, lecz
opatrzeć je rozjaśniającym objaśnieniem treści tego
zagadnienia i pokazać usprawiedliwione przyczyny naszego niepokoju.
18 grudnia 2003
roku prezydent RF W.W.Putin pod czas
telewizyjnej rozmowy z narodem nazwał liczby pokazujące
państwową „walkę z ekstremizmem”: w 1999 zgodnie z
par. 282 Kodeksu Karnego RF - „podżeganie do waśni na tle
narodowościowym” skazano cztery osoby, w 2000 roku –
dziesięć, a w 2003 roku wszczęto powyżej 60 spraw, po 20
skierowano akty oskarżenia. Wydano około 17-20 wyroków”
(W.Putin: rozmowa z Rosją 18 grudnia 2003 r. Moskwa., 2003. str. 53).
Przypuszczamy, że ta negatywna tendencja trwa nadal.
Znaczna
większość tych spraw inicjuje się żydowskimi
działaczami albo organizacjami oskarżającymi swoich
rodaków o „antysemityzm”. Znaczna większość
oskarżonych i skazanych pozycjonuje siebie jako rosyjscy patrioci. Obecnie
do nich zaliczono znanego niezależnego polityka i publicystę ,
byłego ministra d/s wydawnictwa i prasy B.Mironowa.
Nie zaprzeczamy,
że wypowiedzi rosyjskich
patriotów pod adresem żydowstwa czasem mają bardzo negatywne
cechy, z nadmiarem emocji, nie do zaakceptowania w dyskusjach publicznych, co
prez Sąd traktowane jest jako
ekstremizm. Natomiast w wyżej wymienionych procesach sądowych ani
razu nie było rozpatrywano przyczyny tego zaostrzenia i
źródła ekstremizmu w tym narodowościowym konflikcie.
Przecież
sedno całej sprawy, które należy wyjaśnić organom
śledztwa i sądu tkwi: czy są prawdziwe albo nie, te ostro
negatywne oceny żydowstwa
rosyjskimi patriotami w tej istocie, do której to jest skierowana ta negacja?
Jeżeli nie- wtedy rzec możemy o obrażeniu godności
żydów i o podżeganie do waśni na tle narodowościowym.
Jeżeli odpowiadają- więc te oceny są usprawiedliwione, mimo
ich emocjanalności, bedą zakwalifikowane jako poniżające, rozgrzewające
nieprzyjaźń i td. (Na przykład, nazwać pożądnego
człowieka przestępcą- jest wobec niego obrażającym;
ale nazwać przestępcą
ujawnionego przestępcę- jest to prawdziwa konstatacja faktu).
Poza tym, w tym
konflikcie przedstawione są dwie strony (oskarżająca i
oskarżona), należy wyjaśnić: jaka strona pierwsza
rozpoczęła proces sądowy, a więc jest odpowiedzialna za
niego, i czy są działania oskarżonych samoobroną przed
agresywnymi działaniami strony oskarżającej?
Zapewniamy Pana
Prokuratora generalnego, że względem tych kwestii na całym
świeci istnjeje wielka ilość powszechnie uznanych faktów
i źródeł, na podstawie których można
niezaprzeczalnie wnioskować:
negatywne oceny patriotami rosyjskimi typowych dla żydowstwa
działań skierowanych przeciwko nieżydom są zgodne z
rzeczywistością, przy czym te działania nie są przypadkowe,
a nawet są zalecane talmudycznym judaizmem i są praktywowane od
dwóch tysięcy lat. W ten sposób, inkryminowane patrionom
wypowiedzi i publikacje przeciwko żydom w dużej większości
przypadków są samoobroną, która nie zawsze bywa
poprawna stylistycznie, ale jest usprawiedliwiona w swej istocie.
W podtwierdzenie
naszego podania zwracamy Pana uwagę na oficjalnie wydaną w Moskwie
przez Kongres Żydowskich Religijnych Organizacji i Stowarzyszeń w
Rosji (KŻROOR) książkę
„Kicur Szułchan Aruch”, wydaną licznymi
nakładami. Jest to skrócone wydanie judaistycznego zbioru
zasad „
Szułchan aruch”, powstałego kilka stóleci temu na
podstawie „Tałmuda” i obowiązującego do
spełnienia aż do dziś dzień. We wstępie
książki, wydanej w 1999 i 2001 latach kierownik komitetu wykonawczego
KŻROOR rabin Zinowij Kogan
jawnie przyznaje się do:
„Rada
redakcji KŻROOR postanowiła za koniczne jest omijanie w tym
przełożeniu niektórych
galachicznych wskazówek..., umieszczenie których w wydaniu
w języku rosyjskim może być odebrane przez
społeczeństwo Rosji, nie będące wyznawcami judaizma, jako
niesprowokowana obraza. Czytelnik, który zachce przeczytać
książkę „Kicur Szułchan
Aruch” w zakresie pełnym jest zaproszony do jeszywy, żeby
studiować tę oraz inne święte księgi w
oryginalu.”
To
znaczy, jeden z liderów rosyjskiego żydowstwa przyznaje
niektóre pozycje tego judaistycznego kodeksu obrażającymi dla
nieżydowskiego społeczeństwa Rosji, lecz uważa za normalne
zapraszać swoich rodaków do studiowania tych obraz w jeszywach-
zydowskich szkołach, finansowanych m.in z budżetów
teritorialnych oraz budżetu Państwa. Zresztą, nawet w tym
wycenzurowanym wydaniu znajdziemy następne punkty:
- W
„Prawie o służeni idolom” mówi się, że
„figura złożona z dwuch skrzyżowanych pałek,
którą cztą, jest zakazana w stosowaniu ”- to jest chrześcijaństwo
należy do służenia idolom i wszystkie nakazy względem
służących idolom („akumom”) dotyczą w Rosji
(kraju przeważnie o wyznaniu prawosławnym) przede wszystkim prawosławnych
chrześcijan (str.389).
-Nakaz
w razie spotkania się z „domem służenia idolom” (t.j
świątyni) trzeba wygłosić mu przekleństwo: „Dom
dumnych wyrwie bóg”, a w razie zrójnowanej
świątyni wykrzyknąć: „bóg zemsty
przejawił się!”. Mało tego, dalej proponuje się
jeszcze taki wariant nakazu: „niektórzy sądzą, ze chodzi
o domy nieżydów, żyjących w pokoju i zamożności
” (str. 389-390).
-Zaliczanie
nieżyda do ekstremistów (str. 47 i 48).
-Zakaz
nauczania niezydów rzemiosłom (str. 390).
-„Żydówce
nie warto pomagać nieżydówce przy porodzie”, poza
przypadkami, „żeby nie wywołać wrogości do nas...
lecz tylko za opłatę” (str. 390)
-„Jeżeli
człowiek pożyczył pieniądze u nieżyda, a ten
zmarł, on ma prawo nie płacić jego synowi, który nie zna
dokładnie, czy pożyczał ten człowiek u jego ojca”
(str.405).
-W
rozrachunkach „jeżeli nieżyd sam się pomylił, jest
dozwolone skorzystać z pomyłki” (str.406).
-„Zakaz
oddawania żyda w ręce nieżyda, jeżeli chodzi o życie
żyda albo o jego majątek; i nie ma znaczenia, czy to czyni się
za pomocą jakiejś sprawy, czy też na słowach; zakazane jest
kapować na żyda lub zdradzać miejsca, w którym jest
schowany jego majątek ” (str.408)- koniecznie prosimy
zwrócić uwagę: to dotyczy nakazu zachowania się żydów
na procesie sądowym lub śledztwie.
-Oczywiście,
judaizm w 13 swoich zasadach żąda oczekiwania żydowskiego wszechświatowego
króla, który postawi żydów królować w
świecie nad innymi narodami: „Bez wątpienia wierzę w
przyjście Maszyacha, i chociaż on spóźnia się, ja
mimo wszystko codzienniej będę na niego czekał”
(str.485).- W nauce Cerkwi Prawosławnej i Kościoła Katolickiego
ten oczekiwany właściciel świata utożsamia się z
antychrystusem (diabłem), o którym nas uprzedzał Pan Jezus
Chrystus, święty Paweł i święci Ojcowie Cerkwi i
Kościoła. Jest to ważna i nieodłączna
część prawosławnych i katolickich nauk o końcu historii.
We
wstępie do tej książki kierownik komitetu wykonawczego KŻROOR rabin Kogan pisze, że
„Tałmud jest nieprześcignionym pomnikiem żydowskiego
geniusza”, a ten skrót jego moralności, „Kicur
Szułchan Aruch”- „jest
podręcznikiem żydowskiej cywilizacji naszych czasów... Ta książka jest dla was
zupełnie niezbędna. Możecie robić to co jest w niej
napisane, i być pewnymi, że spełniliście wolę boga .”
Natomiast
główny rabin Rosji A.Szajewicz rzekł w przedmowie:
„Zainteresowanie tą książką przekroczyło nasze najśmialsze
oczekiwania. Dostajemy od różnych ludzi w ciągu całego
tego czasu ogrom podziękowań. Jeszcze większą
ilość listów dostajemy z usilną prośbą
pomóc nabyć te wydania”.
W ten sposób, to nie jest historyczny
pomnik, lecz instrukcja do działania.
Sądzimy,
że już na podstawie tego jednego oficjalnego żydowskiego wydania
organy ścigania powinni według par.282 Kodeksu Karnego RF
zabronić rozpowszechnienie tej religii, rozpalającej u żydowstwa
nienawiść do innych „narodów Rosji”. To trzeba
zrobić natychmiast, tym bardziej, gdyż zajrzymy do pełnego
zbioru nieprześcignionego pomnika żydowskiej moralności”-
„Szułchan arucha”, wykładanego w jeszywach.
Skorzystamy
z tłumaczenia amsterdamskiego wydania, zrobionego ekspertem sądowym,
uczonym-hebraistą doktorem K.Eckertem dla sądowego procesu w
Niemczech w 1883 r. (Dr.Kckert Der „Judenspiegel” im Lichte der
Wahrheit,- eine wissenschaftliche Untersuchung. Paderborn. 1884; rosyjskie
tłumaczenie: dr K.Ecker. „Żydowskie lustrzysko” w
świetle prawdy. Badanie naukowe.Moskwa, 1906). Sąd był
inicjowany przez żydów w związku z tym, że jeden z ich
rodaków (Justus-Briman) po przejściu do chrześcijaństwa
ogłosił zasady „Szułchan arucha” i Tałmuda,
lecz sąd uniewinił publikatora,
przyznawszy tłumaczenie zgodnym ze źródłem. Dr.K.Ecker
wniósł w tekst tylko małe korekty- poprawiony tekst
będzie pokazany niżej w charakterystycznych fragmentach ze wskazaniem dokładnych
żydowskich źródeł (polegając na zaufaniu do
kwalifikacji niemieckiego eksperta-hebraisty i niemieckiego sądu).
-„Jego
(nieżyda) siemię jest uważane za siemię bydła”
(Tosefta—dopełnienie do tałmuda Ketubot, 3b).
„(zmarłym sługom...nie mówią słów
pocieszenia pozostawszym po nich, lecz trzeba powiedzieć mu
(żydowi-właścicielowi): ”Niech wyrówna bóg
twój stratę”, zupełnie także, jak mówią
człowiekowi, gdy u niego zdechnie wół lub
osiół” (Jore de΄a 377-1).
-„Zabrania
się ratować ich (nieżydów-akumów), gdy oni są
blisko śmierci. Na przykład, gdy zobaczysz, że jeden z nich
upadł w morze, to nie ratuj go, nawet jeśli on chce
zapłacić...
Dozwala
się próbować na akumie lek,- czy on działa? ” (Jore
de΄a 158-1)
-„Pieniądze
akumów są dobrem nieczyim i każdy, kto przyjdzie pierwszy
zawładnie im”. „Wobec akuma nie istnieje oszustwa”
(Hoszen ga-miszpat 156-5, Haga; 227-26; 348-2, Haga).
-„Gdy
żyd okradł akuma i jego (żyda) zmuszają do
przysięgi..., wtedy on musi w swoim serdcu przyznać
przysięgę nieważnej, ponieważ on jest do niej
żmuszany” (Jore de΄a 329-1, Haga).-Uwaga: to znów dotyczy zachowania zydów w procesie
sędowym i śledztwie!
-„Gdyż
o kimś ustalono, że on trzykrotnie zdradzał żyda lub
przekazywał jego pieniądze akumowi, wtedy należy
znaleźć sposób, aby doprowadzić go do
śmierci”. „W wydatkach z tytułu likwidacji zdrajcy
powinni uczestniczyć wszyscy mieszkańcy miasteczka” (Hoszen
ga-miszpat 388-15 i 16).
-„Zdrajcy
dozwala się zabijać w każdym miejscu, i nawet w nasze czasy.
Zabić go dozwolone jest wcześniej, niż on zdąży
nakapować (powodem czego mogą być straty „na ciele, albo w
pieniądzach, nawet gdy było ich nie wiele”)... i każdy,
kto zabije pierwszy, nabywa nagrodę” (Hoszen ga-miszpat 388-10).
-„Żyd-wolnomyślący,
to jest ten, kto służy Bogu akumów... zabijać takich
wszystkich- jest dobrą sprawą.
Gdy jest możliwość zabić ich publicznie mieczem, wtedy
niech tak będzie; jeżeli nie, wtedy należy ich
oplątywać w każdy sposób, żeby doprowadzić do
śmierci. Na przykład, gdy zobaczysz, że jeden z nich wpadł
do studni i w studni stoi drabina, wtedy
pośpiesz się wyciągnąć drabinę,
mówiąc: „Otóż mam troskę,-trzeba
zdjąć syna z dachu, i ja za chwilę ją ci przyniosę z
powrotem” i td.” (Hoszen ga-miszpat 425-5).
Wszystkie
te teksty, których autentyczność już jest udowodniona (co
jest ważne!) przez sąd niemiecki, są też podtwierdzone
przez szereg młodych rabinów i „seminarzystów”-jeszybotników,
potępiających tą rasistowską moralność. Na
przykład izraelski pisarz I.Szamir w piśmie „Nasz sowriemiennik” (2004,
№ 11)” opublikował aktualnie stosowane nakazy, przeciwko którym
protestują ci szczęśliwi żydzi, m.in na stronie
internetowej i TU (po
angielsku);
-„Żydzi- są pełnowartościowymi,
doskonałymi istotami; natomiast nieżydzi mimo, że są
ludźmi, jednak nie są pełnowartościowymi i
doskonałymi. Różnica między żydami a innymi narodami
jest podobna różnicy między duszą a ciałem albo
między ludźmi a zwierzętami... Różnica między
duszą żyda a nieżyda jest większa, głębsza i
bardziej znacząca, niż różnica między
duszą ludzką a duszą zwierzęcia ”.
-„Zakaz
nienawidzić (innego człowieka) stosuje się wyłącznie
wobec żydów...
Prawo
żydowskie pozwala zemstę i pamiętliwość wobec
nieżydów...
Żyd
nie musi być zasmuconym... nawet wobec swoich bliskich krewnych
nieżydów ”.
-„Każdy
pokłaniający się idolom (żyd zarówno i nieżyd)
musi być skazany na śmierć...gdy nie ma pełnomocnego
sądu, każdy żyd ma prawo i nawet obowiązek zabicia
żyda, pokłaniającego się idolom... Wobec chrześcijan
istnieją różne opinii, jednak większość
autorytetów opowiada się za uznaniem chrześcijan pokłaniającymi
się idolom”.
Do
wszystkiego tego można dodać słowa módlitwy Szefoch, w
której w przeddzień swojgo święta wielkanocy żydzi błagają
swojego boga wytępić „z nieba”wszystkie inne narody.
Cieszymy
się, że wśród nieprzyjmujących tę
nienawidzącą człowieka judaistyczną naukę mamy
pożądnych zwolenników z
narodu żydowskiego, obywatelów Izraela: Szachaka Israela z
Jeruzalimskiego Uniwersytetu i Szamira Israela, którzy
potępiają moralność „Szułchan arucha” w
tałmudystycznej teorii zorówno jak i w praktyce władz żydowskich
wobec palestyńczyków (patrz publikacje I.Szamira w „Nasz sowriemiennik”
(2003, № 10).
Należy
podkreślić, że w/wymienione ludobójcze nakazy - są
praktykowane do czasów obecnych. Były prezes stowarzyszenia
żydów w Charkowie E.Chodos opublikował dowody („Siekiera
nad prawosławiem, albo kto zabił ojca Mienia”. Charków
1999) oskarżające członków żydowskiego ruchu Habad o
żabójstwo duchownego żyda o. Aleksandra Mienia (który „służył
idolom akumów” i marzył o stworzeniu „żydowskiej
cerkwi prawosławnej”, co jest uważane za przestępstwo
kryminalne zgodnie z prawem Izraela), lecz władze Rosji nie zainteresowaly
się tymi dowodami. Przestępców należy szukać
wśród „rosyjskich antysemitów”.
Zwolennicy
moralności „Szułchan aruch” nie dziwią się,
że w całym świecie mnóstwo kampanii antyżydowskich
organizuje się właśnie żydami w celu prowokacji,- powodem
poczęcia represji wobec patriotów. W Rosji jest najbardziej znana
sprawa Noryńskiego, który w 1988 r. Rozsyłał groźby
żydom w imeniu organizacji „Pamiat΄” celem zmuszenia
władz do represji wobec tej organizacji; temu pomagał jego rodak
główny redaktor czasopisma „Znamia” G.Bakłanow,
opublikowawszy ulotkę półmilonowym nakładem,- tylko po
wykryciu tego faktu prowokacja została ujawniona („Znamia” №10,
1988; „Prawda”.19.11.88; „Komsomolskaja
prawda”.24.11.88; „Ogoniok” №9, 1989). Wśród
niedawnich zdarzeń można przypomnić dziwny szereg aktów
wandałów w latach 1998-1999; 13 maja 1998r. W Moskwie w nocy
wybuchła synagoga w Marjnoj Roszcze (poniszczono ścianę), w ten
sam dzień w poblisku synagogi podłożono „kanister z
eteliną”, a w Irkutsku „zprofonowano” cmentarz
żydowski- rzecz jasna krzyk w światowej prasie był niesamowity i
w końcu odpowiedziałność spadła na „rosyjskich
nazi” („Niezawisimaja gazeta”, 1999, 15.5.98). Gdyż po
tych wydarzeniach w 1999 roku zburzono synagogę w Birobidżanie i
sąd ustalił, że właśnie sami żydzi wynajęli
człowieka do tej akcji („Radonież”, 1999, № 15-16),
– demokratyczna prasa milczała z tym faktem.
Na
podstawie wymienionych zasad i praktyk żydowskiego zachowania się
jest łatwo zrozumieć, dlaczego we wszystkich narodach był
stałym satelitą tak zwany „antysemityzm”,- to jest nie
akceptowanie żydowskiej moralności. Właśnie dlatego
żydzi nie mieli równości praw w chrześcijańskich państwach
i otrzymali ją dopiero w rezultacie burżuazyjnych rewolucji po
obaleniu tradycyjnej władzy. Także i w Imperium rosyjskim żydzi,
po nieudanych próbach rządu carskiego zrobić ich „takimi
jak wszyscy”, stracili równość praw w XIX w.: nie na
skutek tego, że byli zydami według krwi (imperium było
wielienarodowościowe); nie dlatego, że byli nie chrześcijanami,
a dlatego, że żydowska religia w swej istocie- jest
antychrześcijańska i ludobójcza, dochodząca do
zabójstw obrzędowych. Przez
sąd było udowodniono wiele
przypadków kultowego ekstremizmu (patrz
na przykład, badania, przeprowadzone w przedrewolucyjnym ministerstwie
spraw wewnętrznych: W.I.Dal. „Poszukiwanie w sprawie
żabójstwa żydami chrześcijańskich dzieci i wykorzystywanie
ich krwi”, St.Peterburg.,1844).
Duchową
przyczynę tej nienawiści do ludzi rozjaśnia Nowy Testament
słowami Chrystusa o żydowskich wodzach duchownych, którzy
wyrzekli się Boga Ojca i dlatego
odtrącili i ukrzyrzowali Syna Boga: „Wasz ojciec diabeł,
i wy chcecie spełniać wole ojca waszego; on był
ludobójcą od początku”. W prawosławiu jest to tradycyjne objaśnienie
żydowskiej agresywności jako przejawu szataństwa. Za nim
opowiadali się słynni filozofowie-inteligenci, których nie
można oskarżyć o antysemityzm. Na przykład, A.F.Łosiew
(„Istocznik”. M., 1996, №4 str.117-122), o.Paweł
Fłoreński (w książce W.Rozanowa „Saharna”, M.,
wydawnictwo „Respublika”, 1998, str.360) i o.Sergij Bułgagow:
odrzuciwszy Chrystusa żydowsto zostało „laboratorium wszelkich
duchowych grzechów, trującym świat i szczególnie
chrześcijaństwo” („Wiestnik RHD” Paryż 1973, №
108-110, str.72). Nawet judeo-chrześcijanin o.Aleksandr Mień,
walczący z „antysemityzmem”, twierdził, że żyd
odrzucający chrześcijaństwo, „zdradza siebie i lekko
poddaje sie władzy ciemnych sił” (czasopismo „Jewrei w
SSSR”, 1975 №11).
Właśnie
to się zdarzyło większej części naroda
żydowskiego. (w odróżnieniu od małej części,
która przyjęła chrześcijaństwo). Żydzi nie
chcą tego zrozumieć i uważają, że słowa Chrystusa
i zatem prawosławia są dla nich obrażajacymi. Żydzi
często kierują swoje oskarżenie w
„antysemityźmie” przeciwko istotnej części nauki
prawosławia, żądając jej zakazu (jak w wypadku
podręcznika „Podstaw kultury prawosławnej”).
Jednak
nie możemy się pogodzić z zakazem nauki prawosłanej o
sensie historii jako walki sił dobra (po stronie Cerkwi i
Kościoła) z siłami zła (po stronie religii
przeciwległej, przygotowującej przyjście szatana).
Jesteśmy
wierni nakazom prawosławnych ojców Cerkwi, nie możemy
akceptować falszywej koncepcji tolerancji, rozumianej jako pokorności
przed grzechem, złem, kłamstwem i w tym przypadku walki z Bogiem.
Chrześcijanin powinien właśnie z miłości do Boga,
tkwiącej w każdym człowieku i dla uratowania jego duszy otwarcie
ukazywać żydom na ich niebezpieczne odejście od prawdy. W tym, z
punktu widzenia chrześcijan tkwi przejaw prawdziwej miłości do
ludzi, ponieważ tylko nawrócenie do prawdziwej
chrześcijańskiej wiary może uratować żyda.
„Tolerancyjne” zachowanie się wobec herezji i szataństwa,
tylko zaś sprzyja ich duchowej śmierci. A pod ich presją –
wielu ich ofiarom.
Należy
od razu odpowiedzieć na możliwy zarzut, że rosyjscy patrioci,
oskarżający żydów niby nie zawsze
odróżniają religijnych żydów od niereligijnych,
gdyż większość ich nie zaliczają siebie do
wierzących i nie czytają „Szułchan arucha”.
Natomiast wiele pokoleń odrębnego życia żydów
wśród innych narodów ( w tym zaś tkwił sens
żydowskiego kagała, jako „państwa w państwie”
– patrz książki żydowskich autorów:
„Antysemityzm w starożytnym świecie” S.Lurie i
„Księgę kagała” J.Brafmana) sprawili, że moralność „Szułchan
aruch” stała się częścią żydowskiej
narodowej mentalności. Do takiego wniosku doszła żydowska
pisarka-socjolog H.Arendt:
„Właśnie
w procesie sekularyzacji urodził się całkiem realistyczny
żydowski szowinizm...
Myśl
o wybraństwie żydów przekształciła się ... w
pogląd, że są oni pępkiem ziemi. Od tej chwili stara
religijna koncepcja wybraństwa przestaje być istotą judaizma,
lecz staje się istotą żydowstwa ”
(„Anysemityzm”// „Syntaksis. Paryż №26 1989)
Ten
„realistyczny żydowski szowinizm” i zuchwałość,
wywodząca się z „Szułchan arucha” jawnie przejawiły się
żarówno jak w czasie strasznego ludobójstwa
prawosławnego narodu rosyjskiego w latach 1920-1930 (po czym żydom
należy szczególnie się wstrzymywać od oskarżeń
przeciwko patriotom rosyjskim), jak równierz w zniszczeniu ZSSR i
postkomunistycznych reform w naszem kraju, wyrazem czego jest nielegalne
zawłaszczenie własnością państwową, jakby
nieczyjej, i skład rządu: „przepełnionego
żydami”,- wyraża swą dumność rabin A.Szajewicz
(„NG-postaci i osoby”, 1998, №16). W ten sposób ich
odpowiedni wpływ na życie kraju okazał się zupełnie
nie proporcjonalny do ich ilości (0.16 % według ostatniego spisu
ludności) kosztem lekcyważenia interesów wszystkich
pozostałych narodów kraju i głównie najliczniejszego
ruskiego naroda.
Znany
żydowski publicysta L.Radzichowski nazywa to
„kapitalistyczno-demakratyczną rewoljucją... Żydowska i okołożydowska
inteligencja byli w Rosji głównymi nośnikami zachodnio-liberalnej ideologii i
właśnie oni zostali ideologami tej rewolucji”. Dlatego „żydzi mają
większy udział w rosyjskiej polityce i biznesie, niż dla podobej
sytuacji w polityce i biznesie każdego innego
chrześcijańskiego
kraju”. To Radzichowski nazywa „żydowskim
szczęściem”, odpowiednio nazywa się jego artykuł w
„Nowym ruskim słowie”, 17.1.96.
Sami
żydowscy oligarchowie otwarcie przyznali się w teliwizji izraelskiej
(2-i program, 3.10.96) o źródłach swojego
„szczęścia” w uczynionej przez nich rewolucji:
„Stopień
korupcji w Rosji całkowicie odpowiada stopniowi przekrztałceń w
Rosji. Nie sądzę, że w rękach funkcjonariszy Izraela...
jest możliwość redystrebuować bogactwa wartoćią
dziesiątki, setki milionów i miliardów dolarów... to było- nieczyje, to było
państwa, to było wszystkich! Otóż funkcjonariusz
miał możliwość jednym podpisem samoczynnie
określić: czy to należy do ciebie, czy do kogo innego... Dobra walka, która doprowadziła do rezultatu, który
dziś mamy” (Bierezowski). „Takich dochodów i takich
zysków, które można było zarobić w Rosji, nie
możno było zarobić nigdzie... Większa część kapitała tam, 50 %, należy
do żydowskiego biznesu” (Małkin, obecnie członek
zarządu żydowskiego kongresu Rosji (ŻKR). Gusińki,
pierwszy prezes żydowskiego kongresu Rosji, w tamtej telewizyjnej relacji
nazwał wśród przyczyn żydowskiej udanej – „sztywność”,
„mniej zasad, więcej zasad siły, więcej zasad
agresji”.
Nie
zapomnijmy, że Gusiński, będnąc prezesem (ŻKR),
był oskarżony o przestępstwa finansowe, po czym wraz ze
skradzionym kapitałem ukrył się w Izraelu. Jego następca w
(ŻKR) Niewzlin ukrył się
tamże, będąc oskarżonym o udzial w zabójstwach
konkurentów. I tacy ludzi byli wybrani żydowstwem na swoich
kierowników,a międzynarodowe żydowstwo ich chroniło przed
sądem krzykami o „państwowym antysemityźmie”! A jeszcze ilu przestępców
podobnych tym wciąż
walczą o władzę w Rosji!
„Nareszcie
przez tysiącletni okres pierwszego osiedlenia się żydów w
Rosji otrzymaliśmy prawdziwą władzę w tym kraju”,
-oświadcza inny żydowski literator, E.Topol, w „otwartym
piśmie do Bieriezowskiego, Gusińskiego, Smoleńskiego,
Chodorkowskiego i innych oligarchów” („Argumienty i
fakty”, 1998,№38). Przy tym Topol i inni czujni żydzi (na
przykład, J.Nudelman- „Sowietskaja Rosija”, 20.6.2002)
podkreślają, że niszczycielska i chciwska polityka
żydowskich oligarchów, poniżająca rosyjski naród,
prowokuje wrogość rosyjskogo naroda do żydów.
Prosimy Generalną
prokuraturę wziąć pod uwagę tę opinię Topola i
Nudelmana, jak przyznanie się w odpowiedzialności strony
żydowskiej do wpółczesnego zaostrzenia rosyjsko-
żydowskiego konfliktu.
Tym
bardziej, że do utrzymania nielegalnie zawlaszczonej
„nieczyjej” państwowej własności i swojej
władzy ta rządząca warstwa prowadzi celową politykę demoralizacji
narodowej moralności i wytruwania duchowych wartości,
dążąc zmienić naród na bydlęcy tłum bez
wiary i tradycji- celem lżejszego rządzenia nad nim i lżejszego
tłumienia niezadowoleń. W tym są jawnie widziane przejawy
duchowego ludobójstwa naszego naroda.
W
szczególności właśnie żydzi okazali zawzięty
opór przeciwko sprawie wykładania w szkołach „Podstaw
prawosławnej kultury” i właśnie z ich inicjatywy nam,
podstawowemu ruskiemu narodowi, zabrania się wpisywać do dowodu
osobistego swoją narodowość. Główny rabin RF Szajewicz w wywiadzie „Los Angeles
Times”
podtwierdził, że właśnie żydzi nalegali na zniesieniu
punktu o narodowości, i przyczynę tego wytłumaczył jako
„okupowanie najwyższych stanowisk w administracji przez
żydów”. To znaczy, że nawet oni sami zdają sobie
sprawę ze złej opinii o nich stroną nieżydwską, i
dlatego starają się ukryć swoje pochodzenie- to już daje
dużo do przemyślenia.
Wśród
innych licznych przykładów wytruwania duchowych wartości nie
możemy nie zwrócić uwagi Panie Generalny prokuratorze na
politykę ministra kultury Szwydkiego (obecnie on rządzi w państwowej agendzie d/s kultury) i
zwłaszcza na jego telewizyjny program „Kulturnaja rewolucja”,
w której on regularnie poniża russkij patriotyzm i tradycje
prawosławia, kultywuje się przeklinanie i idea, że „Seks-
motor kultury” (7.3.2002). Wszystkie sprzeciwy rosyjskiego społeczeństwa
przeciwko oburzającej, a w swej treści prowakacyjnej,
działalności tego „głównego kulturalnego
człowieka kraju” okazały się bezskuteczne.
Przy
tym Szwydkoj i jego koledzy do neutralizowania atak trzymają w ręku
rosyjskie centralne kanale telewizyjne, a obroniający się
prawosławni patrioci mają malusieńkie nakłady, za
które oni są prześladowani i sądzeni – taka
nierówność możliwości też może sprzyjać
ich ponad emocjalności, a zwłaszcza w oporze przed świtokradzkim
i zuchwałym antyrusskim działaniom osób żydowskiego
pochodzenia. Taką emocjalność przypartej w kąt
obranjającej się strony nie można mieszać z agresywną
emocjalnością strony atakującej. Dla człowieka prawosławnego agresja jest niedopuszczalna, ale
on jest pozwany obraniać swój naród i swoje
świątyni- przykładem był sam Jezus Chrystus, batem
wypędzający handlarzy ze świątyni, nie szanowawszych
ją.
W
porównaniu, z wypowiedziami oskarżanych patriotów rosyjskich
żydowskie wypowiedzi są bardziej agresywne wobec nieżydów
i w dodatku są drukowane w RF, w żydowskich gazetach. Na
przykład, w organie Rosyjskiego żydowskiego kongresa
„Jewrejskije nowosti” (2002, №16, str.9) deputowany knesseta
A.Liberman apelował o przemusowym przesiedleniu palestyńczyków
z Izraela. Przy tym palestyńczyków nie tylko wypędzają z
własnej ziemi (4 miliona uchodźców) , wbrew uchwale Rady
Bezpieczeństwa ONZ, ale także zabijają ich aktywistów
wraz z rodzinami, burzą domy ich krewnych,- tak wygląda „Szułchan
aruch” w państwowej polityce Izraela. I żydowstwo w Rosji wspiera
ją: Rosyjski żydowski kongres wśród swoich celów
przedstawia , że „prowadzi kampanii solidarności z narodem
Izraela, prowadzi hall polityczny Izraela” („Jewrejskie
nowosti”, 2002, № 15, str.5). Ten cel również wspiera
państwowy Urząd badania Izraela i Bliskiego Wschodu, kierownik
którego Satanowski jednocześnie zarządza Rosyjskim kongresem
żydów.
Żydowskie
stowarzyszenia we wszystkich krajach prowadzą podobny „hall
polityczny” interesów międzynarodowego żydowstwa kosztem
interesów kraju zamieszkania, i szczególnie w USA- to
państwo stało się narzędziem w osiągnięciu
globalnych celów żydowstwa, co otwarcie przyznal A.Szaron w
knessecie w 2001 r. Żydom nawet udało się wykorzystać armię
USA w izraelskich interesach do zburzenia całego kraju- Iraka. A rasizm
swojego „Szułchan arucha” oni starają sią
maskować pod uprzedzające oskarżenie w
„antysemityźmie” (niby rasowej nienawiści) przeciwko
każdemu, kto nie zgadza się z ich moralem, ich działaniem, ich
wojnami. Przecież taka zamiana sensu żydami jest oczewista dla
każdego sędzi. Na przykład, „Moskiewski oddział praw
człowieka” pod kierownictwem żyda A.Broda zawalił
prokuraturę takimi „antysemityckimi” skargami, faktycznie
blokując pracę organów sprawiedliwości i pokazując,
między innymi, że za „prawa człowieka” uważane
są głównie prawa żydów. Można
mówić o tym, że cały demokratyczny świat dziś
jest uzależniony od finansowej i politycznej kontroli
międzynarodowego żydowstwa, i z tego otwarcie się cieszą
znani bankierzy (A.Attali i dr.). Nam nie chce się, żeby nasza Rosja,
przeciwko odrodzeniu której prowadzi się stała wojna bez
zasad, okazała by się w gronie takich nieswobodnych krajów.
Dlatego
w celu obrony naszej ojczyzny, jak zarówno i własnej samoobrony,
jesteśmy zmuszeni zwrócić się do Pana, szanowny Panie Generalny
prokuratorze, z następnymi konkretnymi pozycjami (pp.1-4), opartymi o obowiązujące prawo RF,
żądaniami zaprzestania teorii i praktyki tego rodzaju ekstremizma
prosimy:
1)
Zweryfikować fakt oficjalnego
wydania i rozpowszechnienia w Moskwie w języku rosyjskim przez Kongres Żydowskich Religijnych
Organizacji i Stowarzyszeń w Rosji (oficjalny adres: 101000 Moskwa,
B.Spasogliniszewski per., d.10, str.1) judaistycznego kodeksa zachowania
się „Kicur Szułchan Aruch”, zawierającego w wydaniach
1999 i 2001 latach w/wymienione nakazy nienawiści do nieżydów.
Prosimy wziąć pod uwagę,
że to nie zwykly starożytny historyczny tekst, lecz wskazany do
zastosowania w czasach obecnych, co podkreśla kierownik komitetu wykonawczego
KŻROOR rabin Z.Kogan w przedmowie książki, natomiast
główny rabin Rosji A.Szajewicz świadczy tamże o wielkiej
popularności tej księgi w środowisku rosyjskiego żydowstwa.
W Moskwie ta książka rozpowszechniała się w wielu
żydowskich księgarniach (na przykład, na wydziale dzienikarskim
Moskiewskiego Państwowego Uniwersytetu) i oczewiście w synagogach.
Zupełnie niedawno, w 2004 roku, sprzedawano jej w księgarnie pod
wyżej podanym adresem KŻROOR.
Jeżeli ta książa będzie przyznana za
ekstremistyczną, a więc to pomoże ujawnić i izolować
jedno z najpoważnejszych źródeł początkowego
ekstremizmu w Rosji, wywołujące czasem odpowiedni ekstremizm.
2)
Prosimy zweryfikować fakt przyznania Z.Koganem w jego przedmowie do
książki, że najbardziej ekstremistyczne nakazy, pominięte w
celu konspiracji w wydanym „utworze”,
są charakteryzowane przez samego Kogana jako obrażające dla
nieżydów i są wykładane w jeszywach. Rabin Kogan
otwarcie zaprasza swoich rodaków do tych szkół do nauczania
się tym obrazom. Do zweryfukowania tych faktów wystarczy
zrobić analizę naukowego materiału w dobrze znanych jeszywach
Moskwy, w tym należących do struktury rabina Berla Lazara,
które nawet rabinowie Kogan i Szajewicz uważają za najbardziej
ekstremistyczne, „kopijące akcje kryminalów”
(„Mieżdunarodnaja jewrejskaja gazeta”. 2005 № 7-8, str.1).
Sprawdzenie naukowego materiału w jeszywach prosimy przeprowadzić za
pomocą niezależnych tłumaczy-hebraistów
(nieżydów), uwzględniając wskazane fragmenty z
„Tałmuda” i „Szułchan arucha”, cytowane w powyższym
tłumaczeniu sądowym dr-a K.Eckera.
W razie pozytywnego podtwierdzenia przyznania rabina
Kogana może stać się, że w/wymieniony szkoleniowy
materiał zostanie zabroniony do używania- więc, to będzie
drugim ważnym krokiem w pokonaniu pierwotnego źródła
ekstremizmu. Jednak trzeba wziąć pod uwagę, że te teksty zawierają istotę i
treść judaizmu, z którego judaiści raczej nie
zrezegnują, nawet gdy zrobiją dodatkowe skrócenia w tych
księgach, to zamienią swoje
kultywowanie nienawiści w sposób słownego przekazania swej
nauki (jak za zwyczaj oni praktykowali w państwach
chrześcijańskich). Dlatego proponujemy w celu likwidacji
źródła ekstremizma- prowadzić twarde kroki w
respektowaniu Prawa, które jest tak samo stosowane do szeregu innych
podobnych ekstremistycznych stowarzyszeń.
3. I właśnie: na podstawie paragrafa 282
Kodeksa Karnego RF, prawa o „przeciwdziałaniu ekstremizmowi”
(2002) i paragrafa 13-5 konstytucji Rosji („zabrania się stworzenie
i działalność stowarzyszeń społecznych, których
celami są podżeganie
do waśni na tle narodowościowym, socjalnym, rasowym, religijnym”) żądamy oficjalnego wszczęcia sprawy o zabronieniu w naszem kraj, jak
przejawu ekstremizmu wszystkich
religijnych i narodowych stowarzyszeń opierających się o
moralność „Szułchan aruch”. Prosimy o
powołanie do odpowiedzialności osób, odpowiadzialnych za przydzielenie
miejskiego i państwowego majątku, przywilejów i
państwowego finansowania, prosimy też o powołanie ich do
odpowiedzialności, mimo zajmowanych przez nich stanowisk . Prosimy
także o rozwiązanie problemu: czy można nośnikom takiego
moralu, przy ich udowodnionej przynależność do podobnych
ekstemistycznych stowarzyszeń dalej
zajmować wpływowe stanowiska na szczeblu państwowym,
zarówno jak i w mediach („czwartej rzeszy”).
4. Rezultaty sprawdzeń prosimy brać pod
uwagę nie tylko dla bieżących procesów sądowych
skierowanych przeciwko rosyjskim patriotom o tak
zwanym„antysemityzmie”, ale też na tej podstawie prosimy
uważnie zbadać poprzednie podobne wyroki, inicjowane przez żydowską
stronę- na ile one są prawdziwe w świetle w/wymienionego?
Jeżeli Pan Generalny prokurator będzie
uważał, że nasza Petycja nie może być przyjęta do
rozpatrywania, z powodu nie znanych nam jakich-kolwiek na ten czas
warunków formalnych lub braków formalnych- jesteśmy gotowi
te warunki natychmiast usunąć. Wszyscy podpisawsi Petycje
upełnomocniają tym prawem wnioskodawców, lecz to nie powinno
być powodem do oddalenia
naszej petycji bez rozpatrywania.
Prosimy poinformować nas o rezultatach w odpowiedzi pod adresem
autorów Petycji.
Kopie skierujemy do Dumy Państwowej z
prośbą skierować do Generalnej prokuratury zapytanie poselskie
po w/wymienionym pozycjam 1-4.
7/20 marca 2005 r.
Święto Uroczystości Prawosławia
Niezbędny dopisek
Przedwstępny projekt naszej Petycji był umieszczony 15 grudnia
2004 roku w celu
dyskutowania i zbierania podpisów na kilku stronach internetowych
(czasem w nieco zmienionej redaktorami wersji) i wkrótce otrzymał
poparcie przez 20 posłów Dumy Państwowej (którym
jesteśmy wdzięczni). Za miesiąc po ukazaniu się tego
teksta, w styczniu 2005 roku, rozpoczeła się sztucznie
przywiązana do żydowskiego jubileusza Oświęcimia
wszechświatowa (dosłownie!) kampania kłamstwa przeciwko
podpisawszym Petycję, jako „prowokatorom-nazi” z żądaniem
ukarać ich za „podżeganie
do waśni na tle narodowościowym”, zaś nie wydawców
i nauczycieli „Szułchan arucha”, a właśnie nas.
Moskiewski oddział praw człowieka i Rosyjski żydowski kongres
złożyli odpowiednie podanie do
prokuratury. Sam tekst naszej Petycji nie był rozmieszczony w mediach
– były drukowane tylko gołosłowne oskarżenia nas w
„antysemityźmie” i „prowokacjach”, lecz wywiady z
podpisawszymi były wypaczane. Pod presją tej kampanii nas
gołosłownie oskarżyli także wielu przedstawicieli
władzy RF. Na niektórych podpisawszych wywierano
grożącą presję odpowiednich struktur- to wszystko
działało się bez jakiego-kolwiek śledztwa, procesu
sądowego i nawet bez analizy naszego teksta przez Generalną
prokuraturę! Oceniamy te rozmowy jako kłamstwo, a te akcji
władzy- jako przeciwprawne.
Można podziękować tym wszystkim żydowskim i
kontrolowanym przez nich siłom za to, że oni naocznie podtwierdzili nieuczciwość swoich kroków
w oskarżeniu nas o „antysemityzm”- w jawnym celu ukrywania
istoty problemu, o czym przypominamy w Petycji. Ta reakcja po raz kolejny
podtwierdza nasze świadectwo dużego wpływu międzynarodowego
żydowstwa na media i władze w naszym kraju, zgodnie z naszym
obowiązkiem obywatelskim i sumieniem- nie możemy z tym się
pogodzić.
Niedawno panowie Szwydkoj i M.Gelman po raz kolejny przejawili swój
odpowiedni moral i przedstawili swoją nienawiść do rosyjskiej
kultury i Prawosławia- organizowawszy w Moskwie za pieniądze z
budżetu państwowego
szatańską wystawę „Rossija
Nie mamy na celu zebrać jak najwięcej podpisów pod
Petycją, chodzi nie o ich ilość. Natomiast sądzimy, że
miliony naszych obywateli russkich i prawosławnych, także
przedstawicieli innych narodów Rosji i zagranicy, dołączyliby
swój podpis do podania, gdyby mieli taką możliwość
(to jawnie wynika z dyskusji telewizyjnej relacji „K Barjeru” na
NTV 3 lutego 2005 r.). Znamy, iż wielu wysłali listy z własnej
woli do Generalnej prokuratury Rosji w celu poparcia naszej Petycji. W
niektórych miastach inicjatywne grupy zwrócili się do
miejscowych organów ścigania w sprawie działalności
miejscowych żydowskich organizacji opartych o moral „Szułchan
arucha”. Mamy nadzieje, że te
rozszerzające się sprzeciwy będą przyjęte przez
prokuraturę do rozpatrywania i sprzyjają obronnej samoorganizacji
naszego narodu.
W ten sposób uważamy, że pierwszy cel Petycji już
jest osiągnięty: kwestia zdemaskowanej ludobójczej
moralności „Szułchan arucha” daje
możliwość jej omówienia w najszerszych warstwach
społeczeństwa. Stosunek wobec tego róźnych sił i
organów władzy, polityków, działaczy społecznych i
religijnych jawnie pokazuje linię fronta w obecnej wojnie, prowadzonej
przeciwko Rosji: kto jest po stronie interesów narodowych, a kto jest
gotów ich zdradzić „dzięki strachu
żydowskiemu”. Mamy nadzieje, że w organach ścigania
są pożądni ludzi, zdolni spełnić swój
obywatelski obowiązek i zająć to miejsce, za które nie
będzie wstyd przed swoim narodem i przed Bogiem.
Podpisy:
Anikin W., gł. Redaktor
gazety „Astrachanskaja dierżawa” (Astrachań)
AntonowW.W., redaktor
czasopisma „Impierskij wiestnik” (S.-Peterburg)
Biełow W.I.., pisarz,
lauret Państwowej nagrody (Wołogda)
Budianow
W.P.,gł.redaktor gazety „Pamiat΄”(Nowosybirsk)
Burow Paweł, duchowny
Russkiej Prawosławnej Cerkwi (Moskwa)
Wardugin W.I., zast.gł.
redaktora czasopisma „Wołga” (Saratów)
Warsonofij (Samarin),
proboszcz Russkiej Prawosławnej Cerkwi (Stawropolski kraj)
Gorelikow P.N.,
podpółkownik, kierownik KKOO „Prawosławnyje
oficery” (Krasnidar)
Griaznow W.L., gł.
redaktor gazety „Ruskij front Moskowii”(Moskwa)
Dzikowickij A.W.,
gł.redaktor „Kazaczij Wzgliad”(Obninsk, Obwód
Kalużskij)
Duszenow K.J.,gł.
redaktorgazety „Ruś Prawosławnaja” (S-Peterburg)
Jegorow A.G., redaktor
gazety „Witiaź” (Barnauł)
Jerszkow K.I., prezes
prawosławnego Russko-Serbskiego bratswa (Moskwa)
Iwaszow L.G.,
general-półkownik, dr nauk historycznych (Moskwa)
Zaderej W.A., gł.
redaktor gazety „Znanije- włast΄!”(Obwód
Moskiewski)
Kalentjew W.F., gł
redaktor gazety „Otczyzna” (Niżnij Nowgorod)
Kartaszewa N.W., poetka
(Moskwa)
Klimow D.W., upow.sekretarz
gazety „Zemskoje obozrenije” (Saratow)
Kłykow W.M.,narodowy
artysta malarz, gł.Rosyjskiego ruchu katedralnego (Moskwa)
Kołodieziew I.W.,
gł. redaktor gazety „Ruskaja Sibir΄”(Nowosybirsk)
Kulebiakin I.W., gł.
redaktor gazety „Moskowskije worota”(Obninsk)
Lizunow I.K., hetman
kazackiego stowarzyszenia „Spas”(Obninsk)
Mironow B.S., pisarz, prezes
Związku sławiańskich dzienikarzy (Moskwa)
Mironow W.L., gł.
redaktor gazety „Russkij front Kubani” (Krasnodar)
Mironowa T.L., dr nauk
filologicznych, pisarz (Moskwa)
Mkrtczan J.W., piosenkarka,
laureatka nagrody Puszkina, prowadzący programu „Wozwraszczenieje na
Rodinu” (Moskwa)
Nazarow M.W.,
pisarz-historyk, kierownik wydawnictwa „Ruskaja ideja”(Moskwa)
Osypow W.N., gł.
redaktor gazety „Christijanskoje wozrożdienije”(Moskwa)
Paszczenko O., gł.
redaktor „Krasnojarskoj fazety” (Krasnojarsk)
Putincew S.A.,
gł.redaktor gazety „Za Ruś!”(Noworosyjsk)
Ryżko W.J.,
reżyser-dokumentalista filmowy (Moskwa)
Sawieljew J.W., prezes
zarządu russkiego stowarzyszenia (Jekaterynburg)
Solujanow A.P.,
general-major, Bohater Związku Radzieckiego, kierownik Związku Archangiela
Michaiła (Moskwa)
Spasskij B.W.,
dziesiąty mistrz świata gry w
szachy, gł. redaktor gazety „Szachmatnaja niediela”
(Paryż-Moskwa)
Spriadyszew W.M., gł.
redaktor gazety „Russkij front Powołżja”
(Wołżskij, Obwód Wołgogradzkij)
Tierientjew S.W., gł.
redaktor gazety „Kołokoł” (Wołgograd)
Turik A.S., gł.redaktor
gazety „Russkij Wostok” (Irkutsk)
Chatjuszyn W.W.,
zast.gł redaktora „Mołodaja gwardija” (Moskwa)
Szafariewicz I.R., profesor
zwyczajny Akademii Nauk Rosji (Moskwa)
Szachmatow A.W., piosenkarz,
kierownik Światowego russkiego ośrodka (Sydnej-Moskwa)
... i inni (w całości koło 5000 podpisów, w tym wielu
klieryków Russkiej Prawosławnej Cerkwi).
„ Podane do Generalnej prokuratury podpisy w tej Petycji są
upożądkowane według stanu rzeczywistego. Jeśli kto-kolwiek
zrezygnuje w przyszłości ze swojego podpisu, (opinią
żydoswkich mediów- niektórych oni zmusili odwołać
swoje podpisy) sądzimy, że ta osoba powinna publicznie
poinformować o tym. Będziemy oceniali to jako dowód kolejnej
żydowskiej presji i podtwierdzeniem wyżej powiedzianego.
Początek
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
„Petycja
Historia z głośną Petycją z powodu żydowskiego
ekstremizmu wciąż trwa: „list pięciuset”
przekształcił się w „list pięciu tysięcy”
i został oficjalnie przyjęty do rozpatrywania przez prokuraturę.
„List dwudziestu” dumskich posłów, także
stąpniowo obrastając się nowymi podpisami chwila moment zostanie
przekazany do ministerstwa sprawiedliwości Rosji. W ten sposób jest
kontynuowana prawoobronna walka rosyjskich prawosławnych patriotów,
nazwana przez jej organizatorów „Żyć bez stracha
żydowskiego!”
Pierwszym jej krokiem była publikacja w
Internecie w grudniu 2004 roka projekta Petycji do Generalnej
prokuratury w celu dalszego dyskutowania
i zbierania pod niej podpisów. Organizatorzy sądzą, że
ten krok zaowocował w powstanie wielkiego resonansu, dzięki
dwudziestu posłom Dumy Państwowej, w niektórych rosyjskich
demokratycznych mediach żydowska kwestia straciła na swej
obowiązkowej jednomiarowości. Jasne jest, że pod adresem
autorów pojawiły się burzliwe oskarżenia o
„antysemityzm”,- lecz ta nudna i obrzędowa reakcja ani u kogo
nie wywołała żadnego zainteresowania. Dla obywatelów
naszego kraju było oczywistym i coś nowego: żydowska strona po
raz pierwszy z oskarżającego męczonego bidnego zmieniła
się w oskarżonego i
musiała w telewizji usprawiedliwiać się za swój
rasistowski „Kicur Szułchan Aruch”. Pewnie rabinom
Szajewiczowi i Koganowi wypadło od swoich rodaków wysłuchiwać
zarzuty z powodu nie ostrożnego i samodemaskującego opublikowania
tego tajnego rasistowskiego żydowskiego kodeksa.
Po przekazaniu Petycji do Generalnej prokuratury 21 marca 2005 r.
Rozpoczyna się nowy krok kampanii- prawniczy. Przypuczszamy, że inicjatywne grupy
rosyjiskich patriotów z różnych miast, w których
przeciwko nim wytoczono „antysemitskie” sprawy, będą
wykorzystywać tą Petycję w celu samoobrony przez
złożenie podań do organów ścigania. Obecnie już
są precedensji w Saratowie oraz w Stawropolu.
Akt przekazania Petycji odbył się z pewnymi przeszkodami. Jeden
ze zwolenników kampanii podniósł plakat z napisem «„Judaizm-
religia nienawiści” (metropolita Ioann)», milicja oceniła
to jako wiec niezaaprobowany i dwóch entuzjastów zabrano do
komendy, zatem zawieziono do sądu, który im wypisał mandat
administracyjny. Poza tym wyjaśniło się, że dokumenty
można tylko opuścić do skrzynki, dalatego w celu organizacji
osobistego kontaktu z prokuraturą (przecież 5000 podpisów z
różnych miast jest wielką wartością) uczestnicy
zmuszeni byli organizować drogę krzyżową od ul.Twierskoj do
przecznicy Błagowieszczenskiej. Petacja została osobiście
przekazana przez Nazarowa M.W. i Osypowa W.N., w czasie jej przyjmowania, przed
budynkiem uczestnicy modlili się na mrozie, a potem wrócili do
milicji, żeby okazać wsparcie dwóm aresztowanym.
W krótkiej mowie przed uczestnikami, Nazarow i Osypow
podkreślili, że w tej akcji naszej samoobrony, sukcesem nie
koniecznie ma być wymiar prawniczy- w tym obszerze siły są zbyt
nierówne. Głównym dla rosyjskiego społeczeństwa
jest: rozszerzyć przestrzeń w omówieniu tego decydującego
o losie kraju zagadnienia, nauczyć się „żyć bez
stracha żydowskiego”, właśnie temu sprzyja ta kampanja.
Dobrym znakiem jest to, że w święto Uroczystości Prawosławia,
w dzień przekazania Petycji, pod czas czytania mszy porannej, akurat
czytano fragment z Pisma Świętego, mówiącego o wyzwoleniu
Panem Chrystusem Swoich uczniów od tego stracha.
Wśród osób podpisawszych:
Biełow W.I.., pisarz,
lauret Państwowej nagrody (Wołogda)
Iwaszow L.G.,
general-półkownik, dr nauk historycznych (Moskwa)
Kłykow W.M.,narodowy
artysta malarz, gł.Rosyjskiego ruchu katedralnego (Moskwa)
Mironow B.S., pisarz, prezes
Związku sławiańskich dzienikarzy (Moskwa)
Solujanow A.P., general-major,
Bohater Związku Radzieckiego, kierownik Związku Archangiela
Michaiła (Moskwa)
Spasskij B.W.,
dziesiąty mistrz świata gry w
szachy, gł. redaktor gazety „Szachmatnaja niediela”
(Paryż-Moskwa)
Szafariewicz I.R., profesor
zwyczajny Akademii Nauk Rosji (Moskwa)
Szachmatow A.W., piosenkarz,
kierownik Światowego russkiego ośrodka (Sydnej-Moskwa)
Oni wszyscy mają nadzieję, że do nich będą coraz
więcej dołańczać się nowi dzałaczy rosyjskiejgo
społeczeństwa.
Uczestnik módlitw
N.W. Dmitrijew
Nasza Petycja 5000, a ostatnie zydowskie szczekanie
W tym samym czasie, pod czas złożenia Petycji do Prokuratury
generalnej Rosji organizacje żydowskie zwrócili się o wytoczenie
sprawy powałując się do par. 282 Kodeksu Karnego RF
(„podżeganie do waśni na tle narodowościowym”)
przeciwko autorowi i podpisawszych Petycję 5000. Obydwa podania Prokuratura generalna
przekazała w celu sprawdzenia do Basmanej międzyrejonowej prokuratury
Moskwy, która 24.06.2005 ogłosiła:
1. W Petycji nie
znaleziono objektywnej oraz subjektywnej strony przestępstwa.
Odwołać wytoczenie sprawy przeciwko podpisawszym.
2. W stosunku do
żydowskiego kodeksu zachowania się „Kicur Szułchan
Aruch” przeciwko któremu skierowano oskarżenie Petycji 5000,
prokuratura przytacza następne postanowienie tego samego eksperta (kursywa
nasza):
„Wykorzystywane w książce „Kicur
Szułchan Aruch”, środki słowne wyrażają negatywny
sens w stosunku do każdego – bez konkretyzacji –
inoplemeńca (nieżyda, goja) i każdego - bez konkretyzacji – wyznawcy innej
wiary (niejudaisty, akuma). Wszyscy wyznawcy innej wiary –
bałwanochwalcy... W tekscie książki „Kicur Szułchan Aruch”
wykorzystywane są specjalne środki językowe do celowego przekazania obrażających
cech... i podżegania do
czynności skierowanych przeciw jakiej-kolwiek narodowości lub
poszczególnych osób, jako jej przedstawicieli, ponieważ książka „Kicur Szułchan Aruch”
– jest zbiorem Praw,
określajacych dla żyda określone czynności, określony
stosunek, określone zachowanie się wśród
nieżydów (niejudaistów), które może być
zrozumiane przez nieżydów jako negatywne i obrażające
wobec nich.”
Natomiast, pod wielką presją
międzynarodowych żydowskich organizacji, rządu Izraela oraz
rządu Stanów Zjednoczonych, premier Rosji Fradkow (żyd)
postanowił przerwać ekspertyzę „Kicur Szułchan
Arucha” i odchylił żądanie o wytoczenie sprawy przeciw
jego wydawcom. Prokuratura wytłumaczyła to brakiem
„zamiaru„ wydawców, natomiast we wstępie oni
twierdzą coś całkiem przeciwnego, apelują do
żydów żyć dzisiaj zgodnie z tymi prawami (patrz
wyżej w tekscie Petycji 5000). Mimo wszystko obrażająca istota
tego żydowskiego kodeksu jest oczewista i udowodniona przez
ekspertyzę – co jest ważnym osiągnięciem russkiego
ruchu patriotycznego.
Później żydowscy liderzy
dwókrotnie składali podania do Prokuratury, żądając
wytoczenia sprawy wobec autora Petycji 5000
M. Nazarowa jako „antysemity”, obydwa razy (postanowienia z
31.8.2005 i 14.3.2006) prokuratura odchylala te żądania:
„Pretensje pod adresem M.Nazarowa są bezpodstawowe, ponieważ
autor jest zwolennikiem prawosławno-chrześcijańskiej nauki
– uzanej światowej duchowo- moralnej tradycji... Wypowiedzi Nazarowa
są przejawem prawosławnej religijno-filozoficznej koncepcji historii
świata, lecz nie są przejawem antysemityzma lub faszyzma.”